امام شناسی در قرآن و پاسخ به شبهات صفحه 219

1- 614. مفردات، راغب اصفهانی، ص 533.

2- 615. المیزان، ج 6، ص 12.

3- 616. المیزان، ج 5، ص 368.

حال اگر کسی با ریاضت های نفسانی و قابلیت هایی که برای خود ایجاد کرده، و از طرفی دیگر مورد عنایات و الطاف الهی قرار گرفته و به مقام قرب تام الهی نایل شده، این چنین شخصی از جانب خداوند بر مردم ولایت پیدا می کند، ولایتی که لازمه آن این است که ولی نسبت به آنچه بر آن دلالت دارد، دارای حقی است که دیگری ندارد و او می تواند تصرفاتی بنماید که دیگری جز به اذن او نمی تواند. و همه این ها به اذن و اراده و مشیت خداوند است.

بررسی شبهات

بررسی شبهات

اهل سنّت از آنجا که دلالت آیه را بر امامت و ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام قوی دیده اند، درصدد مقابله با آن برآمده و از راه های مختلف درصدد ایجاد تشکیک در دلالت آن برآمده اند. اینک به یکایک آن ها پرداخته و از آن ها پاسخ خواهیم داد:

1 - تعبیر به جمع

برخی سؤال می کنند که اگر مراد از { ... الَّذِینَ یقِیمُونَ الصَّلاهَ وَ... }علی بن ابی طالب علیه السلام است چرا به صیغه جمع آمده است؟(1)

پاسخ: اوّلاً: عرب، در بسیاری از موارد به جهت نکته ای از مفرد به جمع تعبیر می کند، شاهد این موضوع آیاتی است که در قرآن کریم آمده است. اینک نمونه هایی از آن را ذکر می کنیم:

الف) خداوند متعال می فرماید: { الَّذِینَ قالَ لَهُمُ النّاسُ إِنَّ النّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزادَهُمْ إِیماناً وَقالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ ؛(2) «این ها کسانی بودند که مردم به آنان گفتند: همانا مردم [لشکر دشمن برای شما اجتماع کرده اند، از آن ها بترسید، امّا این سخن بر ایمانشان افزود و گفتند: خدا ما را کافی است و او بهترین حامی ما است.»