امام شناسی در قرآن و پاسخ به شبهات صفحه 281

1- 859. منهاج السنه، ج 4، ص 31.

2- 860. جامع البیان، ج 20، ص 133؛ الجامع لأحکام القرآن، ج 13، ص 41.

ب) سوره کهف؛ تمام آیات آن مکّی است بجز هفت آیه ازاوّل آن که مدنی است.(1)

ج) سوره مطفّفین؛ تمام آیات آن مکی است به جز آیه اول آن.(2)

د) سوره لیل؛ تمام آیات آن مکّی است به جز آیه اول آن.(3)

ه) سوره مجادله؛ تمام آیات آن مدنی است به جز ده آیه از اول آن.(4)

و) سوره بلد؛ تمام آیات آن مدنی است به جز آیه اول آن.(5)

2 - خداوند با وجود پیامبر کسی را عذاب نخواهد کرد!!

ابن تیمیه نیز می گوید: «این آیه به سبب مطلبی است که مشرکان در مکه گفته اند، و بعد از آن هم عذابی به خاطر آن نازل نشد؛ زیرا خداوند متعال می فرماید: { وَما کانَ اللَّهُ لِیعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ وَما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یسْتَغْفِرُونَ ؛(6)«ولی [ای پیامبر!] تا تو در میان آن ها هستی، خداوند آن ها را مجازات نخواهد کرد. و [نیز] تا استغفار می کنند، خدا عذابشان نمی کند.»(7)

پاسخ: اوّلاً: منافاتی ندارد که عذاب خداوند در مکه بر مشرکان وارد نشده باشد ولی در این مکان بر حارث نازل گشته باشد.

ثانیاً: از برخی روایات استفاده می شود که در عصر پیامبر صلی الله علیه وآله برخی از اشخاص مورد عذاب قرار گرفتند.

الف) مسلم در صحیح خود به سندش از ابن مسعود نقل می کند که قریش نافرمانی رسول خدا نمود و از قبول اسلام سرباز زد، پیامبر صلی الله علیه وآله در حقّ آن ها نفرین کرد و به خداوند عرض کرد: «بار خدایا! همانند هفت سال یوسف بر آنان قحطی بفرست. در این هنگام بود که خشک سالی شبه جزیره حجاز را فرا گرفت و کار به جایی رسید