امام شناسی در قرآن و پاسخ به شبهات صفحه 295

1- 925. الملل و النحل، ج 1، ص 107.

2- 926. التعریفات، حرف شین، کلمه شیعه.

و سلوک و آداب، به آن ها معطوف داشته و با اقرار به امامت و خضوع نسبت به ولایت آن ها، این امور را به توسط آن ها اخذ نمودیم... و از این طریق شیعیان آن ها به حساب آمده ایم و آنان نیز وسیله ما شده اند. و خدا را سپاس می گوییم بر این که ما را به دین خود هدایت فرمود، و توفیق داد تا به دو گوهر گرانبها و دو ریسمانش که رسولش ما را به آن دعوت کرده بود، تمسّک کنیم. و وارد مدینه علم پیامبرش از دروازه آن شویم، دروازه ای که باب آمرزش گناهان و ایمنی اهل زمین و کشتی نجات این امّت است....»(1)

3 - عدم اطلاق لفظ شیعه بر فرقه امامیه!!

دکتر ناصر بن عبداللَّه بن علی قفاری وهابی درکتاب خود «اصول مذهب الشیعه» می گوید: «با مراجعه به معاجم اهل سنّت نیافتم که لفظ «شیعه» بر فرقه ای اطلاق شود که الآن به این اسم معروفند، مگر در برخی از اخبار ضعیف یا موضوع، اخباری که در آن ها لفظ شیعه به کار رفته و از آن ها به عنوان شیعه علی علیه السلام تمجید شده است. مثل حدیثی که می گوید: «فاستغفرت لعلی وشیعته، و حدیث: مَثَلی مثل شجره أنا أصلها وعلی فرعها... والشیعه ورقها، و حدیث: أنت وشیعتک فی الجنه.»(2)

پاسخ: اوّلاً: به چه دلیل این گونه روایات، ضعیف یا جعلی است؟ آیا به مجرّد این که مضمون حدیثی با عقاید شما سازگاری ندارد، جعلی یا ضعیف است؟ آیا نباید بر ادعای خود اقامه دلیل کرد؟

ثانیاً: روایات به حدّی زیاد است که می توان ادعای تواتر یا شهرت آن ها را نمود که در این صورت احتیاج به بررسی سندی ندارد؛ زیرا از راه تراکم احتمالات می توان به یقین است.

ثالثاً: می توان مضمون این روایات را با احادیث دیگر صحیح السند؛ همچون حدیث غدیر و ثقلین تأیید نمود.