امام شناسی در قرآن و پاسخ به شبهات صفحه 423

1- 1302. منهاج السنه؛ السیرهالحلبیه، ج 2، ص 27.

2- 1303. درّ المنثور، ج 1، ص 204.

3- 1304. السیره الحلبیه، ج 2، ص 24.

4- 1305. السیره النبویه، ج 2، ص 121.

ابن مسیب، و ابن جریح، به جز یک روایت از ابن عباس که هنگام هجرت سه ساله بوده است. و می دانیم که اگر مضمون روایتی در تأیید و تمجید خود راوی باشد، سبب وهن آن روایت می شود، مگر آن که عصمت او در مرتبه سابق ثابث شده باشد.

رابعاً: صهیب از جمله کسانی است که از بیعت با علی بن ابی طالب علیه السلام تخلّف کرده و از دشمنان اهل بیت علیهم السلام به حساب می آید، و لذا حدیث او در سلب این فضیلت از امیرالمؤمنین علیه السلام مورد قبول نیست.

3 – آی ه مدنی است نه مکی!!

ابن تیمیه هم چنین می گوید: «آیه شراء در سوره بقره آمده و به اتفاق، این سوره مدنی است، و اگر نزول آن در شأن علی علیه السلام صحیح بود باید مکّی می بود.»(1)

پاسخ: اوّلاً: بر فرض تسلیم که آیه در همان شبی نازل شده باشد که حضرت علی علیه السلام در رختخواب پیامبر صلی الله علیه وآله آرمیده است، ولی از آنجا که پیامبر صلی الله علیه وآله در غار بوده و کسی جز ابوبکر همراه او نبوده است، لذا حضرت مجالی را برای اعلان آن ندیده است تا این که به مدینه رسیده و در آنجا استقرار یافته است و هنگامی که زمینه و فرصت را برای اظهار این فضیلت مناسب دیدند، مطرح کردند. لذا اشکالی ندارد این آیه که شأن نزولش در مکه بوده به این جهت که ابلاغش در مدینه شده، مدنی به حساب بیاید.

ثانیاً: به اتفاق مفسّران و متخصصین علوم قرآنی، ترتیب قرآن و جمع آن بر اساس ترتیب نزول نبوده است، و لذا مشاهده می کنیم که اغلب سوره های مکی خالی از آیات مدنی نیست، و هم چنین بیشتر سوره های مدنی خالی از آیات مکّی نیست.

4 - نزول آیه در شأن زبیر و مقداد!!

فضل بن روزبهان می گوید: «اکثر مفسّران بر اینند که آیه «شراء» در شأن زبیر بن عوام و مقداد بن اسود نازل شده است، هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه وآله آن دو را فرستاد