امام شناسی در قرآن و پاسخ به شبهات صفحه 446

1- 1349. صحیح بخاری.

2- 1350. همان، ج 5، ص 22، باب مناقب علی علیه السلام.

3- 1351. کنز العمال، ج 11، ص 628.

4- 1352. همان، ج 6، ص 407.

5- 1353. منهاج السنه، ج 7، ص 122 - 130.

6- 1354. زمخشری، کشاف، ج 1، ص 369؛ تفسیر مراغی، ج 3، ص 175.

4 - عدم اختصاص به حضرت علی علیه السلام!!

ابن تیمیه هم چنین می گوید: «کلمه { أَنْفُسَنا} اختصاص به علی علیه السلام ندارد؛ زیرا به صیغه جمع آمده است.»(1)

پاسخ: اوّلاً: قبلاً در آیه «ولایت» به اثبات رساندیم که عرب به جهاتی؛ از جمله تعظیم، لفظ جمع را برای مفرد به کار می برد و در قرآن نیز چنین استعمالی را زیاد مشاهده می کنیم.

ثانیاً: تعبیر به جمع در این آیه به جهت بیان این مطلب است که هر کدام از دو دسته مباهله کننده، سزاوار است که خواص از اهل بیت خود را بیاورد؛ خواه افراد هر دسته متعدد باشند یا خیر.

5 - مقصود از «انفسنا» شخص پیامبر صلی الله علیه وآله است!!

او هم چنین می گوید: «مقصود از { أَنْفُسَنا} شخص پیامبرصلی الله علیه وآله است؛ یعنی هنگام مباهله باید خود و فرزندان و زن های خود را بیاورید.»(2)

پاسخ: اوّلاً: این توجیه، اجتهاد در مقابل نصّ است؛ زیرا مطابق روایات صحیحه، پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله برای مباهله امام حسن و امام حسین علیهما السلام را که مصداق { أَبْناءَنا} بود، و نیز حضرت زهراعلیها السلام را که مصداق { نِساءَنا} بود، و نیز حضرت علی علیه السلام را که مصداق { أَنْفُسَنا} بود، آورد. و اگر مقصود از { أَنْفُسَنا} خود پیامبر بوده است، چرا پیامبر صلی الله علیه وآله، علی علیه السلام را با خود به همراه آورد؟

ثانیاً: با این فرض، لازم می آید که بین داعی و مدعو اتحاد باشد؛ یعنی دعوت کننده و دعوت شده یکی باشند که این قطعاً باطل است؛ زیرا هیچ گاه انسان خودش را دعوت نمی کند.

ثالثاً: درصورت درست بودن این احتمال، لازم می آید که کلمه أَنْفُسَنا وَأَنْفُسَکُمْ }در آیه زیادی باشد؛ زیرا شخص پیامبرصلی الله علیه وآله داخل در جمله { تَعالَوْا نَدْعُ است.