امام شناسی در قرآن و پاسخ به شبهات صفحه 458

1- 1376. میزان الاعتدال، ج 3، ص 393.

2- 1377. لسان المیزان، ج 2، ص 184.

3- 1378. سوره آل عمران، آیه 31.

4- 1379. سوره طه، آیه 90.

پروردگار شما [خداوند] رحمن است، پس مرا متابعت کنید و امر مرا اطاعت نمایید.» در این آیه اطاعت عطف تفسیری بر متابعت شده است.

می دانیم که متابعت و فرمانبرداری تام و اطاعت مطلق، تنها برای امام و ولی خداست که ولایت و امامتش از جانب خداوند ثابت شده است.

علامه حلّی رحمه الله می فرماید: «وجوب مودّت مستلزم وجوب اطاعت است.»(1)

2 - وجوب محبّت مطلق، مستلزم افضلیت

از آیه مورد بحث استفاده می شود که اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام کسانی هستند که محبّتشان به طور مطلق واجب است. و هر کس که چنین باشد محبوب ترین افراد نزد خداوند و رسول خواهد بود و در نتیجه او افضل افراد امت است، همان گونه که ابن حجر به آن تصریح دارد. او می گوید: «محبّت دینی ملازم با افضلیت است. پس هر کس که افضل است محبّت ما به او بیشتر است.»(2) این را نیز می دانیم که مطابق قاعده، هر کس افضل است او باید امام و رهبر جامعه باشد. ابن تیمیه می گوید: «ولایت دادن به مفضول با وجود افضل، ظلم بزرگی است.»(3)

محب الدین طبری می گوید: «به طور کلّی ولایت مفضول با وجود افضل منعقد نمی گردد.»(4)

3 - محبّت مطلق، ملازم با عصمت

در این آیه، امر به محبّت به صورت مطلق شده است، و محبت مستلزم اطاعت است، پس در حقیقت پیامبر صلی الله علیه وآله امر به اطاعت مطلق از اهل بیت خود نموده است. و از آنجا که اطاعت مطلق تنها باید از معصوم باشد، در نتیجه مقصود به ذوی القربی در آیه، اهل بیت عصمت و طهارتند، و اگر آن ها معصومند پس مرجع دینی مردم بعد از رسول خدا صلی الله علیه وآله می باشند.