امام شناسی در قرآن و پاسخ به شبهات صفحه 481

ابن شنبوذ بغدادی از علمای اهل سنّت، آیه شریفه { وَلَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنْتُمْ أَذِلَّهٌ...(1)} را چنین قرائت می کرده است: { وَلَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ - بسیف علی - وَأَنْتُمْ أَذِلَّهٌ...}.(2) او تأویل آیه و مورد نزول آن را با تنزیل خلط کرده، بدون آن که بر این توهّم خود دلیلی اقامه کند.

محدّث نوری از علمای شیعه، انگیزه اش در تدوین «فصل الخطاب» اثبات همین مدعاست که نام اهل بیت در قرآن بوده و به تحریف ساقط شده است.

وی در دلیل نهم خود می گوید: «نام اوصیای خاتم پیامبران و دختر ایشان حضرت زهرای مرضیه علیها السلام و برخی از صفات و ویژگی های آنان در تمام کتاب های آسمانی گذشته بوده است... پس باید نام آنان در قرآن نیز که سیطره بر کتاب های پیشین دارد و کتاب جاودانه است، بوده باشد.»(3)

در واقع محدّث نوری با این قول، ناخواسته با خود قرآن مخالفت کرده است، چون اگر قرآن سیطره بر کتاب های آسمانی پیشین دارد، همان گونه که فرموده: { وَأَنْزَلْنا إِلَیکَ الْکِتابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقاً لِما بَینَ یدَیهِ مِنَ الْکِتابِ وَمُهَیمِناً عَلَیهِ ،(4) باید قرآن معیار صحّت و سقم محتوای کتاب های پیشین باشد و تکلیف آن ها را تعیین کند، لیکن محدّث نوری معیار صحت و سقم آیات قرآن را کتاب های آسمانی قبلی می داند و تکلیف قرآن را با آن ها روشن می کند، از این رو حکم به تحریف قرآن کرده می گوید: «نام ائمه از قرآن ساقط شده است.»

ب) دیدگاه تفریطی

در این دیدگاه گفته می شود، نه تنها نام اهل بیت در قرآن نیامده بلکه هرگز مقام پیشوایی و امامت آنان به طور مطلق در قرآن مطرح نشده است و هر آیه ای که درباره اهل بیت به طور عام و یا امام علی علیه السلام به طور خاص نازل شده باشد تنها بیان کننده