امام شناسی در قرآن و پاسخ به شبهات صفحه 6

1- 6. سوره آل عمران، آیه 103.

2- 7. سوره بقره، آیه 208.

3- 8. سوره حجرات، آیه 10.

4- 9. سوره فتح، آیه 29.

خداوند سبحان می فرماید: { وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعاً وَلا تَفَرَّقُوا}؛(1) «و همگی به ریسمان خدا، چنگ زنید، و پراکنده نشوید.»

و نیز فرمود: { إِذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ * وَرَأَیتَ النّاسَ یدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْواجاً...}؛(2) «هنگامی که یاری خدا و پیروزی فرارسد، و ببینی مردم گروه گروه وارد دین خدا می شوند....»

و نیز فرمود: { الْیوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ...}؛(3) «امروز، دین شما را کامل کردم و....»

در این آیات محور وحدت را دین کامل الهی دانسته که ریسمان محکم الهی است و لذا می تواند همه امّت را با چنگ زدن به آن، به سوی خداوند متعال برساند.

نتیجه وحدت

در قرآن کریم به نتیجه وحدت امّت نیز اشاره شده است؛ از جمله خداوند سبحان می فرماید: { وَمَنْ یعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِی إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ ؛(4) «و هر کس به خدا تمسّک جوید، به راهی راست، هدایت شده است.»

از این آیه استفاده می شود که اگر همه امّت به خداوند و ریسمان هدایت او چنگ زنند به هدایت دسته جمعی می رسند، ولی این هدایت تنها برای عنوان مجموع نیست بلکه شامل هر فرد فرد اجتماع نیز می شود. و لذا اگر در جامعه ای تمام امّت به ریسمان خداوند چنگ نزدند و تنها برخی چنین کردند، همان افراد می توانند به راه راست هدایت یابند.

مبدأ فاعلی وحدت

ازآیات قرآن استفاده می شود که مبدأ فاعلی وحدت قلوب، خداوندمتعال است.

خداوند سبحان می فرماید: { وَأَلَّفَ بَینَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ ما فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً ما