امام شناسی در قرآن و پاسخ به شبهات صفحه 87

1- 201. سوره توبه، آیه 33.

2- 202. سوره غافر، آیه 20.

3- 203. سوره عصر، آیه 3.

4- 204. سوره زخرف، آیه 78.

5- 205. سوره مؤمنون، آیه 71.

6- 206. بحارالأنوار، ج 47، ص 410.

قرآن و نظریه شورا

قرآن و نظریه شورا

آیا نفس شورا به حکومتِ شخصی که از آن طریق انتخاب می شود، مشروعیت و اعتبار می بخشد یا باید امام و حاکم اسلامی از جانب خداوند منصوب گردیده و پیامبرش به مردم ابلاغ نماید؟

اهل سنّت برای شورا اعتبار خاصّی قائل بوده و می گویند: حکومت کسی که از راه شورا و مشورتِ تعدادی از اهل حلّ و عقد به دست آمده، مشروعیت پیدا می کند و او خلیفه و جانشین رسول خدا صلی الله علیه وآله و حاکم اسلامی خواهد بود. در مقابل، شیعه امامیه این نظریه را قبول ندارد و معتقد است امام باید از جانب خداوند منصوب گردد. و در عصر غیبت وظیفه علما، تنها تطبیق معیارهای رهبری بر شخص لایق است، که این معیارها توسط پیامبرصلی الله علیه وآله و امام منصوب از جانب خداوند متعال بیان شده است.

دیدگاه اهل سنّت

نظام شورایی نزد اهل سنّت شکل خاصی ندارد، بلکه - به تبع امر انجام شده بعد از وفات رسول خدا صلی الله علیه وآله - آن را به دو بخش تقسیم کرده اند:

1 - نظام شورای ابتدایی؛ همان گونه که در بیعت ابوبکر اتفاق افتاد.

2 - نظام شورایی بین چند نفر که خلیفه پیشین آن را تعیین می نماید؛ همانند کاری که عمر بن خطاب انجام داد.

تفتازانی می گوید: «امامت چند روش دارد: یکی بیعت اهل حلّ و عقد از علما