امامت، ج 1، ص: 2 صفحه 157

آیه اختلاف نموده اند یکی اینکه سؤال نمیکنم در تبلیغ رسالت اجر و مزدی را بجز محبت و دوستی متقابل در مسائلی که موجب قرب و نزدیکی به خدا می شود.

دوم- اینکه معنی آیه اینست: پاداشی جز محبت در خویشاوندی من با شما و حفظ شما مرا برای همین قرابت نمیخواهم در این صورت خطاب بقریش تنها خواهد بود.

سوم- اینکه دوست بدارید خویشاوندان و فرزندان مرا و حفظ مقام و موقعیت مرا نسبت بفرزندانم بکنید که از زین العابدین و سعید بن جبیر و عمرو بن شعیب و جماعتی نقل شده همین معنی از حضرت باقر و صادق علیهما السلام نیز نقل گردیده.

ترجمه روایات

ابن عباس گفت وقتی آیه قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً نازل شد گفتند یا رسول اللَّه این خویشاوندان

کیانند که ما مأمور بمحبت آنها هستیم، فرمود: علی و فاطمه و فرزندانش.

سید ابو الحمد از ابو القاسم باسناد مذکور در کتاب شواهد التنزیل سند را میرساند به ابی امامه باهلی گفت پیامبر اکرم فرمود خداوند انبیا را از درخت های مختلف آفرید، من و علی را از یک درخت آفرید من ریشه آن درخت و علی شاخه آن است و حسن و حسین میوه آن و پیروان ما برگهای درختند هر که چنگ بیک شاخه از آن درخت بزند نجات می یابد و هر که توجه ننماید گمراه است اگر بنده ای خدا را بین صفا و مروه سه هزار سال پرستش کند بطور کلی همچون مشکی خالی شود اما درک محبت ما را ننماید خداوند او را بصورت در آتش میاندازد بعد این آیه را تلاوت کرد: قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبی .

زاذان از علی علیه السّلام نقل کرد که فرمود در باره ما آیه ای در سوره آل حم