امامت، ج 1، ص: 2 صفحه 197

بخش شانزدهم لفظ امانت که در قرآن است یعنی «امامت»

آیات

در سوره نساء آیه 58: إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلی أَهْلِها وَ إِذا حَکَمْتُمْ بَیْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْکُمُوا بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا یَعِظُکُمْ بِهِ إِنَّ اللَّهَ کانَ سَمِیعاً بَصِیراً.

احزاب 33 آیه 72: إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَهَ عَلَی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولًا.

تفسیر: مرحوم طبرسی در مجمع البیان راجع به آیه إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلی أَهْلِها مینویسد در این مورد چند نظر است:

1- منظور تمام امانتهائی است که باشخاص سپرده می شود امانت های خدا اوامر و نواهی او است و امانات مردم آن چیزهائی است که برسم امانت بیکدیگر میسپارند از قبیل اموال و چیزهای دیگر از ابن عباس و دیگران نقل شده و همین نظر از حضرت باقر و صادق علیهما السّلام نقل شده.

2- منظور از امانات

فرمانروایان هستند به آنها دستور داده است خدا که در رعایت حال رعیت قیام کنند و آنها را براه دین و شریعت ببرند.