امامت، ج 1، ص: 2 صفحه 220

بخش هجدهم ائمه انوار خدا هستند و آیات نور در باره آنها تأویل شده

ترجمه روایات

تفسیر قمی: صالح بن سهل همدانی گفت از حضرت صادق علیه السّلام شنیدم می فرمود در باره آیه اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاهٍ.

مشکات فاطمه علیها السّلام است «فِیها مِصْباحٌ» امام حسن «الْمِصْباحُ» «1» حسین است فِی زُجاجَهٍ الزُّجاجَهُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ.

فاطمه زهرا بین زنان دنیا و زنان بهشت چون ستاره ای درخشان است یُوقَدُ مِنْ شَجَرَهٍ مُبارَکَهٍ که میدرخشد از نژادی مبارک یعنی نژاد ابراهیم لا شَرْقِیَّهٍ وَ لا غَرْبِیَّهٍ نه یهودی است و نه نصرانی یَکادُ زَیْتُها یُضِی ءُ علم از او میتراود وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلی نُورٍ.

امامی از این خانواده پس از امام دیگر یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشاءُ خداوند