امامت، ج 1، ص: 2 صفحه 42

بخش سوم امامت با تعیین و نص امکان دارد، لازم است هر امامی امام بعد از خود را تعیین کند

آیات

قصص: «آیه 28» وَ رَبُّکَ یَخْلُقُ ما یَشاءُ وَ یَخْتارُ ما کانَ لَهُمُ الْخِیَرَهُ سُبْحانَ اللَّهِ وَ تَعالی عَمَّا یُشْرِکُونَ.

زخرف: «آیه 43» وَ قالُوا لَوْ لا نُزِّلَ هذَا الْقُرْآنُ عَلی رَجُلٍ مِنَ الْقَرْیَتَیْنِ عَظِیمٍ أَ هُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنا بَیْنَهُمْ مَعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیاهِ الدُّنْیا وَ رَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِیَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِیًّا وَ رَحْمَتُ رَبِّکَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ.

تفسیر آیه: در این آیه که می فرماید: «و یختار» یعنی خداوند هر که را بخواهد برای نبوت و امامت انتخاب می کند.

مفسرین روایت کرده اند که معنی آیه اینست که خداوند هر کس بخیر و صلاح مردم باشد بر می گیرند بنا بر وجه اول خیره در آیه بمعنی تخییر است مانند طیره که بمعنی تطیر است.

در هر دو صورت آیه شاهد است بر اینکه انتخاب امامی که ریاست دین و دنیا را دارد با رأی مردم نمی شود چنانچه بر منصف پوشیده نیست.