حیوه القلوب (جلد5؛ امام شناسی) صفحه 275

(42) سوره یونس: 2.
(43) کافی 364/8. تفسیر قمی 309/1. تفسیر عیاشی 120/2. در هر سه مصدر عبارت وائمه هدی نیست.
(44) مناقب بن شهر آشوب 189/2.
(45) کافی 422/1. تاویل الآیات الظاهره 213/1.
(46) کافی 422/1. تاویل الآیات الظاهره 213/1.
(47) تفسیر عیاشی 119/2.

در بیان اخباری که در تاویل حسنه و حسنی به ولایت و سیئه به عداوت ایشان وارده شده است

در آن چند آیه هست

آیه اول: من جاء بالحسنه فله خیر منها و هم من فزع یومئذ آمنون. و من جاء بالسیئه فکبت وجوههم فی النار هل تجزون الا ما کنتم تعلمون(1) یعنی: هر که بیاید در قیامت با حسنه و خصلت نیکویی پس مر او را هست بهتر از آن، و ایشان از فزع و ترس عظیم در آن روز ایمنند؛ و هر که بیاید با سیئه و با خصلت بد پس روهای ایشان سرنگون می افتند در آتش جهنم؛ آیا جزا داده می شوید مگر به آنچه بودید شما که بعمل آورید. و در جای دیگر فرموده من جاء بالحسنه فله خیر منها و من جاء بالسیئه فلا یجزی الذین عملوا السیئات الا ما کانوا یعلمون(2) و مضمونش نزدیک است به مضمون آیه سابقه.