حیوه القلوب (جلد5؛ امام شناسی) صفحه 321

در آنکه ناس، اهل بیت؛ و شبیه ناس، شیعیان ایشانند؛ و غیر ایشان، نشناسند

کلینی و فرات بن ابراهیم به سندهای معتبر از حضرت امام زین العابدین و حضرت صادق علیه السلام روایت کرده اند که:مردی برخاست و در خدمت امیر علیه السلام ایستاد و گفت:اگر تو عالمی خبر ده از ناس و اشباه ناس و نسناس، حضرت خطاب نمود به حضرت امام حسین علیه السلام که:جواب بگو این مرد را، حضرت فرمود که:مراد از ناس، حضرت رسول صلی الله علیه و آله است و ما از آن حضرتیم و داخلیم در ناست، چنانچه خدا می فرماید ثم افیضوا من حیث افاض الناس(1) یعنی:پس بار کنید و بسرعت روانه شوید از آنجا که مردم بار می کنند فرمود که:پس رسول خدا صلی الله علیه و آله بار کرد و روانه شد از عرفات با

مردم، پس مراد از ناس در اینجا آن حضرت است و ما از آن حضرتیم و در حکم اوئیم؛ و اشباه ناس، شیعیان مایند و ایشان از مایند و به ما شبیه اند و از این جهت ابراهیم علیه السلام گفت فمن تبعنی فانه منی(2) یعنی:پس هر که متابعت کند مرا پس او از من است؛ و اتما نسناس، پس این سواد اعظم است؛ و اشاره نمود به دست خود بسوی سنیان؛ پس این آیه را خواند ان هم الا کالانعام بل هم اضل سبیلا(3) یعنی:نیستند ایشان مگر چون چهارپایان بلکه ایشان گمراهترند از آنها.(4).

مترجم گوید که: مفسران خلاف کرده اند در تفسیر این آیه ثم افیضوا تا آخر آیه، اکثر گفته اند که:قریش به عرفات نمی رفتند و در حج در مشعر الحرام توقف می نمودند و باز به معنی برمی گشتند و می گفتند:ما اهل حرم خدائیم و مانند سایر مردم نیستم و از حرم بدر نمی رویم و سایر مردم باید به عرفات بروند، چون حضرت رسول صلی الله علیه و آله در مشعر نماند و روانه عرفات شد و بر قریش گران آمد، پس خدا این آیه را فرستاد، پس بعضی گفته اند که:مراد این است که بار کنید در آنجا که سایر عرب بار می کنند که عرفات باشد.(5).

و از حضرت باقر علیه السلام علیه السلام نیز چنین روایت کرده اند.(6).

و بعضی گفته اند که: مراد از ناس، ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و سایر پیغمبران است.(7).

و تاویلی که حضرت فرمود به این تفسیر نزدیک است که خطاب با قریش باشد، یعنی:بروید به عرفات با حضرت رسول صلی الله علیه