حیوه القلوب (جلد5؛ امام شناسی) صفحه 398

در تاویل آیات عدل و معروف و احسان و قسط و میزان به ولایت ائمه

در تاویل آیات عدل و معروف و احسان و قسط و میزان به ولایت ائمه؛ و تاویل کفر و فسوق و عصیان و فحشاء و منکر و بغی به عداوت و ترک ولایت ایشان آیات در این باب بسیار است

اول: ان الله یامر بالعدل والاحسان وایتاء ذی القربی و ینهی عن الفحشاء والمنکر والبغی یعظکم لعلکم تذکرون(1) یعنی: بدرستی که خدا امر می کند به عدالت و نیکوکاری و عطا کردن به خویشان و نهی می کند از کار زشت و ناپسندیده و ظلم، و

پند می دهد و خدا شما را شاید که شما پند گیرید.

علی بن ابراهیم گفته که: عدل، گواهی لا اله الا الله و محمد رسول الله است؛ و احسان امیرالمؤمنین علیه السلام؛ و فحشا و منکر و بغی، ابوبکر و عمر عثمان است.(2)؛

و در ارشاد القلوب از حضرت باقر علیه السلام روایت کرده است که: عدل، شهادت توحید و رسالت است، و احسان، ولایت امیرالمومنین علیه السلام و. اطاعت اوست؛ و ایتاء ذی القربی، اذاء حق حسن و حسین علیه السلام است و امامان از فرزندان حسین علیه السلام، و فحشاء و منکر و بغی، آنهایند که ستم کردند بر اهل بیت و کشتند ایشان را و منع حق ایشان کردند.(3).

و عیاشی از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده است که: عدل، شهادت توحید است؛ و احسان، شهادت رسالت است؛ و ایتاء ذی القربی آن است که هر امامی امامت را به امامی بعد از خود بدهد؛ و فحشا و منکر بغی، ولایت ائمه جور است.(4).

و از حضرت باقر علیه السلام روایت کرده است که: عدل، شهادتین است، و احسان، ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام است؛ و فحشاء ابوبکر؛ و منکر و عمر؛ و بغی، عثمان است.(5).

و به روایت دیگر فرمود که: عدل، محمد صلی الله علیه و آله است، پس هر که اطاعت او کند عدل کرده است؛ و احسان، علی علیه السلام است، هر که ولایت او را اختیار کند احسان کرده است، و حسن در بهشت است؛ و ایتاء ذی القربی، رعایت قرابت ماست خدا امر کرده است به مودت ما و فرزندان ما، نهی کرده مردم را از فحشاء و منکر و