حیوه القلوب (جلد5؛ امام شناسی) صفحه 428

در بیان آیاتی است که در مظلومیت ائمه نازل شده

اول: الم، احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا آمنا وهم لا یفتنون، ولقد فتنا الذین من قبلهم فلیعلمن الله الذین صدقوا ولیعلمن الکاذبین، ام حسب یعلمون السیئات ان یسبقونا ساء ما

یحکمون(1) یعنی: آیا پنداشتند مردمان که ایشان را وامی گذارند به همین که گفتند ایمان آوردیم و ایشان امتحان کرده نمی شوند؟ و بتحقیق که امتحان کردیم آنها را که بودند پیش از ایشان پس هر آینه بداند خدا آنها را که راست گفتند و هر آینه بداند البته دروغگویان را، یعنی آیا می پندارند آنها که می کنند اعمال بد را از دست ما بدر می روند و ما ایشان را عذاب نخواهیم کرد؟ بد حکمی است که می کنند ایشان؛ و از حضرت امیرالمومنین و امام جعفر صادق علیه السلام منقول است که ایشان فلیعلمن ولیعلمن هر دو را به بنای افعال می خوانده اند به ضم یا کسر لام.(2).

و در احادیث بسیار وارد شده که این دو آیه در باب فتنه بعد از حضرت رسول صلی الله علیه و آله نازل شده است که غصب خلافت از امیر علیه السلام کردند و اکثر آنها که در غدیر خم با امیرالمؤمنین علیه السلام بیعت کرده بودند تابع دنیا شده بیعت را شکستند و مؤمن و منافق از هم جدا شدند.

چنانکه شیخ مفید در ارشاد روایت کرده است که: چون منافقان صحابه با ابوبکر بیعت کردند مردی آمد به خدمت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و آن حضرت بیلی در دست داشتند و قبر مطهر حضرت رسول صلی الله علیه و آله را درست می کردند و گفت: همه با ابوبکر بیعت کردند، و انصار چون اختلاف در میان ایشان بهم رسید مخذول شدند جماعت طلقا که منافق بودند و به زور ایمان آورده بودند فرصت را غنیمت شمردند و زود با ابوبکر بیعت کردند

که مبادا خلافت به شما برسد؛ چون این سخن را تمام کرد حضرت سر بیل را بر زمین گذاشت و این آیات را خواند تا ساء ما یحکمون(3).

و ابن ماهیار از حضرت امام حسین علیه السلام روایت کرده است که: چون آیه کریمه الم، احسب الناس ان یترکوا نازل شد حضرت امیر علیه السلام سؤال نمود که: یا رسول الله! این فتنه که خدا فرموده کدام است؟ حضرت فرمود که: یا علی! توئی که مردم را به امامت تو خدا ابتلا و امتحان کرده و در قیامت در این باب خصمی خواهی کرد با آنها که غصب خلافت تو کنند و به امامت تو قائل نشوند، پس مهیا گردان حجت خود را برای خصومت.(4).

و ایضا به سند معتبر از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده است که: