حیوه القلوب (جلد5؛ امام شناسی) صفحه 64

(22) کافی 185/1؛ محاسن 245/1؛ تفسیر عیاشی 151/1.
(23) سوره انعام: 122.
(24) کافی 185/1؛ و نزدیک به آن در تفسیر عیاشی 376/1 آمده است.
(25) سوره نمل: 89 و 90.
(26) کافی 185/1. و برای اطلاع بیشتر رجوع شود تفسیر حبری 294؛ تفسیر فرات کوفی 312؛ فرائد السمطین 299/2.

در بیان وجوب اطاعت ائمه حق است

کلینی و غیر او به سند حسن الصحیح از حضرت امام محمد باقر علیه السلام روایت کرده اند که: بلندی امر دین و رفعتش و کلیدش و درگاه همه امور و خشنودی

خداوند رحمان اطاعت امام است بعد از شناختن او، پس فرمود که: حق تعالی می فرماید: و من یطع الرسول فقد اطاع الله و من تولیارسلناک علیهم حفیظا.(1) یعنی: هر که اطاعت رسول کند پس بتحقیق که اطاعت خدا کرده است، هر که پشت کند و روی از اطاعت بگرداند پس ما تو را نفرستاده ایم که حافظ برای ایشان باشی اعمال ایشان را و آنکه حساب کنی ایشان را بر آنها بر تو رسانیدن است و بر ما حساب کردن و ثواب و عقاب دادن.(2).

مترجم گوید که: استشهاد به آیه به جهت آن است که حضرت رسول صلی الله علیه و آله در مواطن متعدد امر فرموده است مردم را به متابعت ایشان، پس اطاعت رسول است و اطاعت رسول اطاعت خداست، پس اطاعت ایشان اطاعت خداست. و به سند معتبر از ابو الصباح روایت کرده است که