مقدمه
بسم الله الرحمن الرحیم
امامت در آیین مقدس اسلام منصبی است الهی و مقامی است بسیار رفیع که از طرف حضرت باری تعالی به افرادی اعطا گردیده است که در جمیع جهات شایسته و لایق آن بوده‌اند.
امام، در شأن والای امامت دارای صفات و مزایای اختصاصی است و هر یک از آن صفات در وظیفه‌ی امامت و برای ایصال مردم به سر منزل سعادت سهمی مهم و شایان دارد.
برای آن که افراد باایمان امام را بهتر بشناسند و به قدر استعداد خویش به مقام معنوی امام آگاهی یابند اولیای گرامی اسلام پیرامون تمام آن جهات مبسوط سخن گفته و علمای حدیث، اخبار مربوط به هر یک از آن جهات را گردآوری نموده و به صورت بابی مستقل در کتب حدیث آورده‌اند.
حضرت علی بن موسی الرضا علیهما السلام نیز چندین قسمت از مزایا و خصایص امام را ضمن حدیث مفصلی برای عبدالعزیز بن مسلم توضیح داده و در این جا به بعضی از آنها اشاره می‌شود.
«إِنَّ الْإِمَامَةَ خَصَّ اللَّهُ بِهَا إِبْرَاهِیمَ الْخَلِیلَ علیه السلام بَعْدَ النُّبُوَّةِ وَ الْخُلَّةِ مَرْتَبَةً