- پیشگفتار 1
- اشاره 4
- اساتید سید مرتضی 5
- مختصری درباره کتاب المقنع فی الغیبه 11
- زمان و سبب تألیف کتاب 14
- اشاره 16
- اشاره 24
- دیدگاه سایر فرقه ها 25
- اشاره 34
- لزوم حفظ کردن اصول بحث 36
- تقدم اصول بر فروع 38
- فرع قبل از اصل هرگز 40
- اعتماد بزرگان بر این روش 41
- فرق بین دو روش 43
- اشاره 45
- برتری این روش در بحث غیبت 45
- تأکید بر حفظ سیر موضوعی بحث 46
- اشاره 75
- تکلیف غیر مقدور 76
- اشاره 83
- حد تأثیر غیبت بر نقش امام 86
- اشاره 86
- اشاره 92
- دیدن کارها توسط خود ایشان 93
- شهادت دادن شاهدان نزد حضرت 94
- اقرار در نزد امام 96
- اشاره 108
- جواب بر طبق روش مخالفین 108
غیبت فرع امامت
اشاره
و سخن گفتن در باره غیبت در برابر سخن گفتن در مورد امامت حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) - در این ویژگی که دومی اصل، و اولی فرع است - به منزله سخن در باره درد مند ساختن اطفال و تأویل کردن متشابهات قرآنی، در برابر سخن در مورد حکمت خدای قدیم است.بنا بر این لازم است که سخن در باره امامتِ حضرت مهدی (علیه السلام)، بر سخن در باره سبب غیبت ایشان مقدّم گردد. از جهت اینکه اولی اصل ودومی فرع آن است، و تقدّم بحثِ در اصل، بر بحثِ در فرع همانست که در مبحث سبب دردمند ساختن اطفال و غیر آن مورد بررسی ما قرار گرفت.
برتری این روش در بحث غیبت
این روش باید به خاطر امتیازی که دارد مقدم گردد بر آنچه که بزرگان در فرقِ بین سخن در باره نبوت پیامبر (صلی الله علیه وآله) و سخن در باره طریق خبرِ نسخ نشدن آیین یهود گفته اند، «که این فرق بخاطر معلوم بودن نبوّت است.»