امامت و غیبت از دیدگاه علم کلام صفحه 75

جهت ترس از اولیاء در هنگام ظهور

اشاره

اگر گفته شود: پس چه تقصیری از چنین دوستی صادر شده که امام برای او ظاهر نمی شود بخاطر این امری که از حال او دانسته می شود؟و او چگونه قدرت دارد بر کاری که به وسیله آن کار، امام برایش ظاهر گردد؟و به خاطر جبران سبب غیبت امام از او، به چه کاری باید روی آورد؟گوییم:ما در سبب غیبت امام زمان (علیه السلام) از دوستانش به مطلبی معلوم اشاره کردیم که جای مورد تقصیر در آن و چگونگی امکان جبران آن، روشن است.زیرا غیر ممکن نیست که از حال او دانسته شود که وقتی امام برایش ظاهر شد در شناخت معجزه او ناتوان باشد یا تقصیری داشته باشد.و به این ناتوانی و تقصیر هم از این جهت مبتلا شده باشد که نسبت به فرق بین معجزه وکارهای ممکن، و فرقِ آنچه که می تواند دلیل معجزه بودن یک کار قرار گیرد و آنچه که نمی تواند، علم کافی نداشته باشد واین نداشتن علم کافی از روی تقصیر و ناتوانی او باشد.در حالیکه اگر در همین مورد بر اساس قاعده ای صحیح و طریقه ای