شهاب ثاقب در امامت، ص: 3 صفحه 1

[مقدمة المؤلف]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

حمد و سپاس بي‌انتها سزاوار درگاه آفريدگاري است- جلّت عظمته-، كه نوع عظيمه الشأن انسان را از جميع انواع كونيه برگزيده به تاج وهاج و لقد كرّ منا بني آدم بنواخت، واو را از ساير شركاء جنس به خلعت با شرافت قوه ادراك نيك و بد، و امتياز باطل و حقّ سرافراز و مكرّم ساخت.

و ثناء و ستايش بي‌حدّ و احصاء شايسته بارگاه كردگاري است- عمّت نعمته، كه از جهت ارشاد عباد و انتظام بلاد، سفراء مقرّبين و انبياء مكرّمين را از بهترين عشائر و قبائل و نيكوترين مواضع و اماكن بر انگيخته، بر كافّه انام و قاطبه خاصّ و عامّ مبعوث نمود و از براي اكمال دين و ملّت و اتمام لطف و نعمت اوصياي راشدين و خلفاي معصومين از اقارب و اولاد انبياء عظام و ذراري و احفاد اصفياء كرام به نصوص جليّه و خفيّه مخصوص و منصوب فرمود.

و منّت و رأفت كريمي- راست عظمت رحمته- كه طالبان راه هدايت را به مقتضاي و الذين جاهدوا فينا لنهدينّهم سبلنا به وسيله خانواده وحي و تنزيل، و عترت هاديه رب جليل به شاه راه مذهب حقّ رسانيد و سرگشتگان وادي تقليد و عصبيّت را به مؤدّاي فيذرهم في طغيانهم يعمهون در بيابان بي‌پايان آراء فاسده و مذاهب باطله حيران و معطّل گردانيد.

و درود بي‌غايت و تحيّات بي‌نهايت بر روان سرور سروران و سيّد و خاتم پيغمبران و بر آل اطهار و عترت ابرار او كه نجوم فلك خلافت و ولايت