- [مقدمة المؤلف] 1
- قال: بدان كه لازم است اعتقاد به خلافت و افضليّت خلفاء 3
- قال: و خلافت عبارت است از نيابت حضرت رسول (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) در اقامه دين 8
- قال: و شرايط امام و خليفه دوازده چيز است: 10
- اول: بلوغ، 11
- امّا آنچه از شروط مذكور كه در نزد اماميه معتبر نيست دو چيز است: 11
- دوم: اجتهاد به معني كه اهل سنّت به آن قائلند 11
- امّا آنچه دلالت بر فسق أبو بكر ميكند چند چيز است: 16
- اول: فرستادن آوردن حضرت امير المؤمنين (عليه السّلام) از براي بيعت به عنف، 16
- دوم از آنچه دلالت بر فسق أبو بكر ميكند قضيه غصب كردن فدك و عوالي است از حضرت فاطمه (سلام اللَّه عليها) 28
- [علاوه بر اينها أبو بكر چند جا به نقيص روايت ارث نبردن عمل كرد] 36
- دوم آنكه حجرههاي عايشه و حفصه را به ايشان به ميراث داد 36
- سوم از مواضعي كه أبو بكر به نقيض روايت ارث نبردن از پيغمبر حكم كرد قصه دعواي علي و عباس است 39
- چهارم از آنچه دلالت بر فسق أبو بكر ميكند آن است كه خلف قسم نمود 46
- سوم از آنچه دلالت بر فسق أبو بكر ميكند اذيّت رسانيدن اوست به حضرت خير النساء 46
- پنجم از آنچه دلالت بر فسق او ميكند قول عمر است كه در شأن او گفته است كه: 47
- ششم از آنچه دلالت بر فسق او ميكند آن است كه وصيت كرد كه او را در خانه حضرت رسول (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) دفن كنند 48
- سوم آنچه در تنفيس (كذا) كرابيسي و زهره انيسي (كذا) و مواعظ الكرامي (كذا) روايت شده كه 49
- دوم آنچه غزالي در كتاب «احياء العلوم» روايت كرده است 49
- هفتم از آنچه دلالت بر فسق و ظلم او ميكند كلماتي است كه در وقت مفارقت از دنيا و مشاهده احوال عقبي گفته: 49
- و امّا آنچه دلالت بر فسق عمر ميكند 50
- اشاره 50
- پنجم آنچه زياد بكائي كه از اكابر علماي ايشان است نقل نموده است 50
- چهارم آنچه در كتاب «الصراط المستقيم» از محمد ابن أبي بكر روايت شده كه 50
- اول آنچه در «صحيح مسلم» روايت شده كه حضرت امير المؤمنين (عليه السّلام) و عباس در زمان خلافت عمر به نزد او رفتند 51
- دوم از آنچه دلالت بر فسق عمر ميكند آن است كه مكرّر مخالفت حكم خدا و حكم حضرت رسالت پناهي ميكرد 52
- سوم از آنچه دلالت بر فسق او در زمان خلافت ميكند آن است كه به بسياري از احكام ثابته نبويه كه جاهل بود، 57
- چهارم از آنچه دلالت ميكند بر فسق و گمراهي او كلماتي است كه در وقت رفتن او از دنيا حقتعالي بر زبان او جاري كرد 58
- امّا آنچه دلالت بر فسق عثمان در زمان او ميكند 59
- اشاره 59
- اول آنكه حَكَم ابن أبي العاص و پسرش مروان را كه طريد رسول اللَّه (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) بودند 60
- دوم از آنچه دلالت بر فسق عثمان كه در زمان خلافت از او صادر شد ميكند اذيّت و بد سلوكي است كه با جمعي از اجله صحابه به عمل آورد 62
- سوم از آنچه دلالت بر فسق او ميكند آن است كه خمس كه مخصوص اهل بيت است 70
- چهارم از آنچه دلالت بر فسق او ميكند آن است كه علف و گياه صحرا از براي شتران خود غُرُق كرد 71
- پنجم از آنچه دلالت بر فسق و ضلالت او ميكند آن است كه اكثر صحابه او را تفسيق و تكفير كردند و شهادت به فسق و ظلمش دادند، 72
- ششم از آنچه دلالت بر فسق بلكه بر كفر او ميكند، اجماع صحابه است از مهاجر و انصار بر قتلش 73
- قال: و طريق انعقاد امامت چهار است: 79
- اول آنكه عصمت و افضليّت از جميع امّت 80
- دوم آنكه مردمان كه اهل بيعت بر اماماند اختيار ندارند كه تعيين قاضي نمايند 80
- و امّا دليل بر انحصار طريق به نصّ چند چيز است: 80
- چهارم آنكه شبهه نيست كه تعيين و نصب امام از جهت اصلاح عباد و انتظام بلاد است 81
- سوم آنكه دانستي كه امامت عبارت است از خلافت از جانب خدا 81
- پنجم آنكه از كتب فريقين ثابت و محقق است كه انبياء سلف همه تعيين خليفه نمودند و از دنيا رحلت فرمودند 81
- ششم آنكه هرگاه تعيين و نصب امام به اختيار رعيّت باشد بايد تبديل و عزلش نيز به اختيار ايشان باشد، 82
- هفتم آنكه اماميه را اعتقاد آن است كه همچنان كه به بعث نبي عقلًا بر خداي تعالي واجب است همچنين 82
- و امّا طريق دوم كه عهد امام سابق باشد 85
- و امّا طريق سوم ايشان كه عبارت شوري باشد 85
- قال: و مخالفان در شرايط امامت چند فرقهاند: 92
- قال: و ديگر از مخالفان اماميهاند 93
- قال: و ديگر از مخالفان غلاة شيعهاند، 94
- قال: و ديگر از مخالفان اماميّه و اسماعيليّهاند 95
- قال: اعتقاد بايد كرد كه خليفه به حق يعني مستجمع صفات 101
- چهارم آنكه اجماعي كه در نزد ايشان حجّت است، اجماع جميع اهل حلّ و عقد است 102
- سوم آنكه اصوليّين اهل سنّت تصريح كردهاند كه هر اجماعي بايد مستندي داشته باشد، 102
- اول آنكه اجماع در نزد اماميه در وقتي حجّت است كه معصوم داخل آن باشد 102
- دوم آنكه سنّيان كه قائل به حجيّت اجماعاند با قطع نظر از دخول معصوم، اختلاف كردهاند 102
- اجماع ايشان بر خلافت أبو بكر، و اين دليل باطل است به چند وجه: 102
- قال: و مخالف در اين اعتقاد، شيعه است 111
- مخفي نماند كه شيعه را [براي] اثبات امامت حضرت مرتضي علي (عليه السّلام) چند طريق است: 114
- اما بيان اثبات خلافت آن حضرت به طريق چهارم معلوم شد، 114
- اشاره 114
- و امّا طريق اول يعني طريق نصّ 115
- و امّا طريق عصمت [دوم] 116
- امّا طريق افضليت [سوم] 120
- چند روايت كه صريح است در افضليت آن حضرت از جميع، و اكابر علماء و مشايخ ايشان در كتب معتبره خود نقل كردهاند اكتفا ميكنيم: 121
- دوم حديثي است كه در «جامع الاصول» از «صحيح» ترمذي روايت كرده است 121
- حديث سوم ابن مغازلي شافعي در «مناقب» خود روايت كرده است 122
- حديث ششم كه صريح است در افضليّت آن حضرت در علوم حديثي است كه أبو المكارم 123
- حديث چهارم ابن جبير در كتاب «نخب» از سعد بن أبي وقّاص روايت كرده است 123
- پنجم حديثي است كه اخطب خوارزم و اصفهاني و ابو بكر شيرازي و ابن مردويه به چهل طريق روايت كردهاند 123
- حديث هفتم حديث مشهور متواتر است كه در روز خندق 125
- حديث هشتم حديث مواخات است 125
- حديث نهم حديثي است كه احمد حنبل در «مسند» خود و صاحب كتاب «شرف النبي» و صدر الائمه 126
- حديث دوازدهم حديثي است كه ناصر ابن أبي المكارم مطرزي خوارزمي 127
- حديث دهم حديثي است كه در «مناقب» خطيب خوارزمي و «مناقب» ابن مردويه 127
- حديث يازدهم حديثي است كه ابن أبي الحديد در «شرح نهج البلاغه» 127
- حديث چهاردهم حديثي است كه در «تاريخ» خطيب 128
- حديث سيزدهم حديثي است كه ابن أبي الحديد از «مسند» احمد حنبل روايت كرده است 128
- حديث شانزدهم حديثي است كه زمخشري در «ربيع الابرار» روايت نموده 129
- حديث هفدهم حديثي است كه محمّد بن يوسف گنجي شافعي 129
- حديث پانزدهم صاحب كتاب «مراصد» از ابن عباس روايت كرده است كه: 129
- حديث بيستم حديثي است كه باز فاصل مذكور در كتاب مزبور به نحو مسطور روايت كرده 130
- حديث نوزدهم حديثي است كه باز فاضل مذكور در كتاب مسطور به نحو مزبور روايت نموده 130
- حديث هيجدهم حديثي است كه فاضل مذكور در كتاب مذكور به نحو مسطور روايت كرده است 130
- قال: و امّا دليل شيعه بر نصّ جلي بر وجه تفصيل آن كه استدلال نمودهاند 132
- قال: و ما در اين مقام ميخواهيم محاكمه كنيم ميان اهل سنّت و جماعت شيعه 139
- اشاره 140
- نصّ اول نصّي است كه ابن مغازلي شافعي در «مناقب» و ابن شيرويه ديلمي در «فردوس» نقل كردهاند 140
- بر عقلا و ارباب شعور مخفي نيست انكار نصوص جليّه بر خلافت حضرت مرتضي علي (عليه السّلام) به غير از عناد و عصبيت ديگر باعثي ندارد 140
- نصّ دوم احمد حنبل در «مسند» و فقيه مغازلي شافعي در «مناقب» و طبري در «تاريخ» خود و جريري (جزري) در «تاريخ» خود 140
- نصّ سوم نصّي است كه احمد حنبل در «مسند» خود روايت كرده 141
- نصّ پنجم باز نصّي است كه ابن مغازلي در «مناقب» از ابن عباس روايت نموده 142
- نصّ چهارم ابن مغازلي شافعي در «مناقب» از ابو ذر روايت كرده 142
- نصّ هفتم أبو بكر محمّد بن مؤمن شيرازي كه از مشاهير سنّيان است در «رساله اعتقاد» روايت كرده است 143
- نصّ ششم أبو بكر أحمد بن موسي بن مردويه كه از جمله متعصّبان اهل سنّت است در كتاب «مناقب» خود روايت كرده 143
- نصّ يازدهم فخر رازي در كتاب مذكور و اسعد بن حسين بن علي در كتاب «اربعين» روايت كردهاند 144
- نصّ دهم نصّي است كه باز در كتاب مذكور مروي است 144
- نصّ نهم نصّي است كه فخر رازي در كتاب «نهاية العقول» روايت نموده 144
- نصّ هشتم خوارزمي در «مناقب» خود روايت كرده كه پيغمبر (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) گفت: 144
- نصّ دوازدهم محمّد بن مؤمن شيرازي در «رساله اعتقاد» روايت كرده است 145
- نصّ سيزدهم حافظ محمّد بن مؤمن شيرازي از دوازده تفسير خودشان روايت كرده 145
- نصّ شانزدهم نصّي است كه ابن أبي الحديد در «شرح نهج البلاغه» روايت نموده 146
- نصّ پانزدهم در «صحيح» ترمذي و «سنن» أبي داود و «جمع بين الصحاح السّتة» و «مسند» احمد حنبل و «مصابيح» و «مناقب» ابن مغازلي مروي است كه 146
- نصّ هفدهم أبو القاسم حسكاني در «شواهد التنزيل» روايت كرده است 146
- نصّ چهاردهم خوارزمي در «مناقب» خود روايت كرده 146
- نصّ هيجدهم نصوص كثيره است كه در خصوص ائمه اثني عشر رسيده است. 148
- قال: و ما حال مؤنث اين كار يعني اثبات نصّ را از ايشان بر ميداريم 153
- قال: اكنون دليلي اقامه كنيم و نقلي آوريم از كتب شيعه كه دلالت كند بر اينكه بودن نصّ محال است. 174
شدي، پس اين آيه نازل شد كه: «و النجم اذا هوي ما ضل صاحبكم و ما غوي» «1»؛ يعني قسم به ستاره كه فرود آمد كه پيغمبر شما گمراه نشده است.
نصّ ششم أبو بكر أحمد بن موسي بن مردويه كه از جمله متعصّبان اهل سنّت است در كتاب «مناقب» خود روايت كرده
كه امّ سلمه را مولائي بود كه لله و مربّي او بود و دشمن علي بود، روزي امّ سلمه او را منع و زجر نمود و گفت: بيا تا تو را از سرّي در باب علي آگاه كنم كه مرتبه او را بداني و از اين امر شنيع بازايستي، حكايتي نقل كرد كه در آخر آن پيغمبر (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) فرمود: «انّ اللّه اختار من كلّ امّة نبيّا و اختار لكلّ نبيّ وصيّا فانا نبيّ هذه الامّة و عليّ وصيي في عترتي و اهل بيتي و امّتي بعدي»؛ يعني از براي هر امتي پيغمبري و از براي هر پيغمبري وصيّي است و من پيغمبر اين امّتم و علي وصي من است بعد از من در عترت و اهل بيت و امّت من.
نصّ هفتم أبو بكر محمّد بن مؤمن شيرازي كه از مشاهير سنّيان است در «رساله اعتقاد» روايت كرده است
كه حضرت رسول (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) فرمود:
«من أراد منكم النجاة بعدي و السلامة من الفتن فليتمسّك بولاية علي بن أبي طالب (عليه السّلام) فإنّه الصديق الاكبر و الفاروق الاعظم و هو إمام كلّ مسلم بعدي من اقتدي به في الدّنيا ورد علي حوضي و من خالفه لم يره و لم يرني فاختلج دوني و أخذ ذات الشمال إلي النّار»؛ يعني هركه خواهد كه بعد از من نجات يابد و از فتنهها سالم باشد، بايد كه پناه به علي برد و متمسّك به ولايت علي شود كه اوست صديق اكبر و فاروق اعظم، يعني بزرگترين راستگويان و داناترين حكمكنندگان و امام هر مسلماني است بعد از من، هركه در دنيا اقتدا به او كند در روز قيامت وارد من شود در كنار حوض من، و هر كه مخالفت او كند او را و مرا نبيند و نظر شفقت من بر او
______________________________
(1) سوره نجم آيه 1