آب گوارا: پژوهشی درباره معرفت، غیبت، غربت، شکر نعمت، انتظار فرج و دعا در حق امام عصر علیه السلام صفحه 23

ص: 35

1- منظور از موضوعات، امور جزئی است که امام علیه السلام به وحی الهی از آن آگاه می شود، مانند این که چه حوادثی در آینده اتّفاق می افتد یا این که در قلب و درون افراد چه می گذرد. این گونه امور جزء شریعت نیست. شریعت عبارت است از کلّیّات که شامل اعتقادات، اخلاق و احکام کلّی می شود.

نیست؛ چون در آن تشریع نیست.

پس غیر از شأن نبوّت، بقیّه کمالات پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم اعمّ از علم و عصمت و ولایت و ...، همگی را امام علیه السلام داراست و بنابراین وارث همه صفات رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم- غیر از نبوّت- می باشد.

2- اطاعت از امام علیه السلام در حقیقت اطاعت از خدا و رسول او صلّی الله علیه و آله و سلّم می باشد.
3- در هر چیزی بدون استثنا باید تسلیم نظر امام علیه السلام بود. تسلیم این است که اگر در موردی نظر ایشان برای ما مشخّص شد، دیگر تردیدی در عمل به آن نداشته باشیم و پذیرفتن نظر امام علیه السلام برای ما سخت و سنگین نباشد، بلکه به راحتی سر تسلیم به ایشان بسپریم؛ چه مسأله برای ما و از دیدگاه ما روشن باشد و چه نباشد.
4- باید همه چیز را به ایشان ارجاع داد. یعنی در هر مسأله ای - اعمّ از اعتقادی، اخلاقی، اجتماعی و فردی- اوّلین قدم باید مراجعه به امام علیه السلام باشد و تا به ایشان رجوع نکرده ایم، نباید مطمئن باشیم که آن چه فهمیده ایم، صحیح است. بنابراین مثلاً در تفاصیل اعتقادات مانند توحید و معاد و ... یا در احکام و اخلاق، سرلوحه و مأخذ باید احادیث ائمّه علیهم السلام باشد نه آراء اشخاص و اتّکا به فهم ناقص خود و دیگران.
5- پس از رجوع به امام علیه السلام باید نظر ایشان را برگرفت. البتّه رجوع انسان به روایات نباید برای تحمیل نظرات شخصی بر آن ها و تفسیر احادیث مطابق فهم و سلیقه فردی باشد، بلکه در عمل باید آن چه را از احادیث ائمّه علیهم السلام فهمیده می شود، بر هر چیز دیگری ترجیح داد.