شیعه‌شناسی صفحه 117

ص:126

1- ر. ک. شرح المواهب، ج 8، ص 304 و المجموع، ج 8، ص 274، ابن عابدین، ج 5، ص 254.

2- سوره نساء / آیه 60.

3- سوره یونس / آیه 18.

شفاعت کنند، این اعتقادی باطل است. «مَن ذا الذی یشفع عنده الا بأذنه». (1)

کیست که بتواند بدون اجازه از نزد خدا به شفاعت بپردازد.

د ـ توسل به بندگان خدا بصورت تذلّل و عبودیت:

«إنّ الذین تدعون مِن دون اللّه عبادُ ُ امثالکم». (2)

یعنی خشوع، تذلل و عبادت فقط مخصوص خداست و اینان هم همچون شما بنده خدا هستند. (3)

ه ـ توسل به معنای پارتی بازی:

یعنی اگر شخص هیچ عمل صالحه‌ای نداشته باشد، تارک صلاة و روزه باشد و فقط بخواهد با یک سفره انداختن و مسایلی از این دست ائمه را در قیامت شفیع خود قرار دهد که این درست نیست. درست مانند دانشجویی که وقت امتحانش فرا رسیده و درس نخوانده و قصد دارد با تملق و چاپلوسی نزد استاد به نمره مطلوب دست یابد که این غیرممکن است و به درگاه الهی هیچ راهی ندارد.

«و لا یَشْفَعون إلاّ لِمَنْ ارتَضی وَ هُمْ مِنْ خَشْیَتهِ مُشْفِقونَ» (4)یعنی از کسانی شفاعت می‌کنند که مورد رضایت باشند نه از کسانی که مورد رضایت نیستند.

همچنین کسی که با اصل ایمان و اسلام در تضاد است مورد شفاعت قرار نمی‌گیرد:

از رسول اکرم منقول است که: (شفاعت برای تردیدکنندگان، مشرکان و کافران نیست