پرتوی از امامت در قرآن و سنت و پاسخ به یک شبهه مهم شبکه وهابی کلمه آیا حضرت علی علیه السلام فرموده من امام، هستم؟! صفحه 42
- مقدمه: 1
- اشاره 3
- آیه ولایت 11
- آیه ولایت و جواب شبهات 18
- آیات امامت 26
- آیه اکمال 27
- آیه ابلاغ 32
- آیه اطاعت 33
- آیه 45 سوره زخرف 39
- آیه 7 سوره رعد 39
- آیه 24 سوره صافات 41
- آیه 124 سوره بقره 41
- آیات 1 الی 4 سوره نباء 42
- آیه 55 سوره نور 42
- آیه 8 سوره تکاثر 43
- آیه 74 سوره مومنون 44
- آیات 1 و 2 سوره معارج 45
- مختصر احادیث امامت 46
- اشاره 50
- امامت در مناقب اخطب خوارزمی 65
- امامت در کفایه طالب گنجی 67
- امامت در فرائد السمطین 70
- تذکره الخواص و کنزالعمال 72
- امامت در خصائص نسائی، معجم الکبیر، معرفه صحابه و روح المعانی 75
- امامت در فتح الغدیر شوکانی و مناقب خوارزمی 77
- امامت دوازده امام در منابع اهل سنت 80
- استشهاد حضرت علی علیه السلام درباره امامت در زمان عثمان 87
- امامت در حدیث امام صادق علیه السلام 92
- امامت و ویژگی آن 96
- بررسی حدیث 12 خلیفه در منابع عامه 104
- احادیث امامت حضرت علی علیه السلام و 11 فرزندش در منابع سنی ها 108
- امامت علی علیه السلام و سایر ائمه در احادیث اهل سنت 114
- معرفی کتاب های اهل سنت درباره اسامی 12 امام 118
- امامت در بیان مقدس اردبیلی 124
- امامت در احتجاج طبرسی 136
- خطبه غدیر خم و نصوص امامت 137
- امامت در کتاب غیبت نعمانی 145
- معنای 12 ساعت، 12 ماه و 12 امام 146
- ذکر تعیین 12 امام در مصحف فاطمه 149
- حدیث قدسی درباره 12 امام 151
- برکت امام روی زمین 154
- 12 امام از قول ائمه 155
- حدیث معرفت به امام زمان از منابع اهل سنت و جواب شبهه به آن 158
- امامان هدایت و ضلالت 163
- بنی امیه در قرآن و احادیث 165
- اثبات امام زمان از حدیث نجم 166
- جواب شبهه درباره آیه 71 سوره اسراء 169
- پاسخ به یک شبهه مهم شبکه وهابی کلمه آیا حضر ت علی علیه السلام فرموده من امام هستم؟! 172
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «لم یسجد احدنا لصنم قط فاتخذنی نبیا و اتخذ علیا وصیا»؛ من به دعوت پدرم حضرت ابراهیم هستم که من و علی علیه السلام هرگز سجده برای غیر خدا نکردیم و خداوند مرا به پیغمبری و علی را به امامت و ولایت من برگزید.(1)
آیه 55 سوره نور
از جمله آیات قرآن که درباره امامت و ولایت امیر مؤمنان علی علیه السلام است آیه 55 سوره نور می باشد.امام صادق علیه السلام فرمود: این آیه در شأن امام علی علیه السلام و امامان از نسل او نازل شده است.(2)
آیات 1 الی 4 سوره نباء
از جمله آیات قرآن که درباره امامت و ولایت امیر مؤمنان علی علیه السلام است آیات 1 الی 4 سوره نباء می باشد.
﴿عَمَّ یَتَساءَلُونَ،عَنِ النَّبَإِ الْعَظیمِ،الَّذی هُمْ فیهِ مُخْتَلِفُونَ،َ کلاَّ سَیَعْلَمُونَ﴾؛ از چه از یکدیگر می پرسند؟، درباره ی آن خبر بزرگ، همان که همواره در آن اختلاف دارند، نه هرگز زود که بدانند.(3)
رسول اکرم صلی الله علیه و آله در تفسیر آیه فرمود: منظور ولایت و امامت علی علیه ص :51
1- ابن مغازلی، مناقب علی بن ابی طالب علیه السلام ، ص 267؛ محمد صالح بن عبدالله کشفی ترمذی، مناقب المرتضوی العلوی، ص 41؛ سید بن طاووس، طرائف، ص 208؛ شیخ صدوق، خصال، ص 304؛ محمد بن حسن بن فروخ صفار، بصائرالدرجات، ص 529؛ کافی، ج 1، ص 175.
2- ابوالقاسم حسکانی، شواهد التنزیل، ج 1، ص 537؛ محمود آلوسی، تفسیر روح المعانی، ج 7، ص 4292؛ نورالله شوشتری، احقاقالحق، ج 3، ص 484؛ سید بن طاووس، طرائف، ص 212-213؛ کافی، ج 1، ص 193.
3- نبا/ 1 - 4.
السلام است که از آنها درباره آن در قبر سوال می شود و هیچ کس در شرق و غرب عالم در خشکی و دریا از دنیا نمی رود و نمی میرد مگر اینکه فرشتگان سوال و جواب قبر از او درباره ولایت و امامت امام علی علیه السلام و ائمه طاهرین سوال می کنند به روح میت خطاب می کنند و می گویند: «من ربک؟ من دینک؟ من نبیک؟ من امامک».(1)
حضرت علی علیه السلام فرمود: برای خدا آیه و خبری در قرآن بزرگتر از من نیست. از اصبغ بن نباته روایت شده که گفت روز جنگ جمل در بصره سواری از لشکر بصره بیرون آمد و آیات 1 الی 4 سوره نباء را خواند. حضرت علی علیه السلام جلو او رفت و به او فرمود: آن خبر بزرگ را می شناسی ؟ گفت: نخیر. حضرت فرمود: به خدا قسم منم خبر بزرگ که در من اختلاف کردید. به زودی مرا خواهید شناخت آن وقتی که میان بهشت و جهنم بایستم و خلایق را به فرمان خدا قسمت کنم و به جهنم بگویم این برای تو و این برای من، او را بگیر که از دشمنان من است و دست بردار از این شخص که از دوستان من است. ای جهنم! تو را برای دشمنان من خلق کردند که کنار حوض کوثر بایستم و طایفه ای را از حوض کوثر برانم چنانکه در دنیا شتر غریب را از کنار حوض آب برانند، پس از آن شمشیر کشید و مرد بصری را به درک واصل کرد و بجای خودش رجوع کرد.
1- سید بن طاووس، طرائف، ص 212؛ ابوالقاسم حسکانی، شواهد التنزیل، ج 1، ص 417؛ کافی، ج 1، ص 207.