آئین محبت صفحه 12

ه - امامت نهاد قانون گذاری:

(و الامام یحلّل حلال الله و یحرّم حرام الله)(1)

«امام حلال الهی را جایز و حرام الهی را ممنوع می سازد.»

قانون گذاری حق خداست چون او خالق، مالک و صاحب اختیار مردم است. اما خدای متعال حق قانون گذاری را در برخی حوزه های اجرایی به پیامبر و امام واگذار کرده است. از این رو دستور داده است که از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و زمامداران الهی اطاعت کنید.(2)

بنابراین امام مسلمانان حق دارد در چهارچوب قوانین کلی الهی که در قرآن بیان شده است، برخی مقررات اجرایی را تشریع کند؛ یعنی برخی امور را حلال یا حرام اعلام نماید، همان طور که از باب احکام حکومتی می تواند قوانین خاصی وضع کند. تا احکام کلی الهی در جامعه اجرا شود.

و – امامت هدایتگر مردم:

(و الامام… و یدعو الی سبیل ربه بالحکمه و الموعظه الحسنه و الحجه البالغه)(3)

«امام با حکمت و نصیحت نیکو و دلایل قاطع مردم را به سوی پروردگار فرا می خواند.»

(الامام… الداعی الی الله)(4)

1- عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، کافی، همان،  بحارالانوار، ج25، ص 124.

2- اطیعوالله و اطیعوا الرسول و اولولامر منکم (نساء / 59).

3- عیون ، ج1، ص 216 و کمال الدین، ج 2، ص 677، و امالی، شیخ صدوق، ص 674،کافی، ج 1، ص 198، و احتجاج، ج 2، ص 434، و بحار، ج 25، ص 120.

4- عیون ، ج1، ص 219، و احتجاج، همان، بحار، همان، ص 124.