سلسله مباحث امامت و مهدویت (12): تجلی توحید در نظام امامت صفحه 1

بسم اللّه الرحمن الرحیم

الحمد للّه الّذی جعل الائمه قوّامه علی خلقه، و حفظه لدینه و ولاه لأمره. و الصلاه و السلام علی سیّد رسله ابی القاسم محمّد و آله الطاهرین، سیّما امام العصر و ناموس الدهر کاشف الضرّ و المحن، مولانا الحجه بن الحسن، علیه و علی آبائه المعصومین من الصلوات انماها و من التحیّات ازکاها. اللّهمّ اجعلنا من الفائزین بولایته و اکرمنا بظهوره و شرّفنا بلقائه و املأبه الأرض قسطا و عدلاً برحمتک یا ارحم الراحمین.

قال اللّه تعالی:

«وَإِذِ ابْتَلَیآ إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إِماما قالَ وَمِن ذُرِّیَّتِی قالَ لاَ یَنالُ عَهْدِی الظّالِمِینَ».(1)