معرفت نبی و امام صفحه 110

به توحید و روز جزا و معاد داشته و همواره پرستش خدا می کرده، و توجّه به آخرت داشته است و همیشه امّت خویش را توصیه به ایمان به خدا و روز جزا می کرده و آنها را به عبادت خدای تعالی می خوانده و از عبادت شیطان برحذر می داشته است.

جریان زنده شدن قتیل بنی اسرائیل و زنده شدن ارمیا یا عزیر از پیامبران الهی بعد از صد سال از مردنش، و زنده شدن پرندگان برای حضرت ابراهیم علیه السلام و زنده کردن حضرت عیسی علیه السلام مردگان را به اذن الهی، از مواردی است که قرآن به صراحت آنها را بیان کرده است که همه اینها حاکی از اعتقاد محکم به معاد از ناحیه پیامبران و امتّهایشان است.

و در آیهای از قرآن کریم خدای تعالی از حضرت شعیب علیه السلام حکایت می کند که وقتی او را پیامبر اهالی مَدْیَن قرار داد او به مردم چنین گفت :

یَا قَومِ اعْبُدُوا اللّهَ وَ ارْجُوا الْیَوْمَ الآخِرَ وَ لاَ تَعْثَوا فِی الاَرْضِ مُفْسِدِینَ» (1)

ای قوم من، خدا را بپرستید. و روز بازپسین را امیدوار باشید. و گناه نکنید در روی زمین در حالی که فساد کنندهاید.

بنابراین توحید و معاد اصل دعوت پیامبران راستین و انکار و توجیه این دو، کار مدّعیان دروغین نبوّت است. و این محکی است که با آن می توان راست و دروغ در ادّعا را شناخت.

2) محک عملی

اشاره

قرآن ویژگی بارز عملی کسانی را که به دروغ ادعای نبوّت کنند چنین می شمارد :

الف: تناقض گویی

فرد مدّعی از آنجا که به دروغ خود را به خدا نسبت می دهد، نوعاً در جریان کار و گذران زمان دچار تناقض گویی می شود؛ به طوری که یکی از ملاکهای شناخت