معرفت نبی و امام صفحه 57

امام سجّاد در مناجات انجیلیه عرض می کند :

أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ الْکَرِیمُ وَ رَسُولُهُ الطَّهِرُ الْمَعْصُومُ، بَعَثَهُ و النَّاسُ فِی غَمْرَه الضَّلالَهِ سَاهُونَ وَ فِی غِرَّهِ الْجَهَالَهِ لاَهُونَ، لاَ یَقُولُونَ صِدْقاً وَ لاَ یَسْتَعْمِلُونَ حَقّاً قَدِ اکْتَنَفتْهُمُ الْقَسْوَهُ وَ حُقَّتْ عَلَیْهِمُ الشِقْوَهُ. (1)

گواهی می دهم که محمّد بنده ارجمند و رسول پاک و معصوم خدای تعالی است. او را مبعوث کرد در حالی که مردم در حیرت گمراهی پریشان فکر و در غفلت نادانی سرگرم بودند. راست نمی گفتند و به حقّ عمل نمی کردند. بیرحمی آنها را دربرگرفته بود و شقّاوت بر آنها ثابت شده بود.

به هر حال جامعهای که از خدای تعالی خالق و مالک خویش بریده شود، از کمالات و خوبیها و ارزشها دور شده و در بدیها و زشتیها و بیبند و باری غوطهور خواهد شد و هدایت، رحمت، شفقت و انسانیّت از آن رخت بربسته و در دامن شیطان قرار خواهد گرفت و شقاوت و انسانیّت از آن و جنایت و درندهخویی بر آن احاطه خواهد کرد. خدای تعالی در چنین جوامعی پیامبران خویش را ارسال می کند تا پیش از هر چیزی بندگانش را که از او بریدهاند با او مرتبط کنند.

دعوت اوّلیّه پیامبران

آنچه در نگرش به تاریخ انبیا روشن می شود آن است که پیامبران به طور معمول در میان امّتهایی کار خود را آغاز کردهاند که سابقه ایمان در آنها بوده است امّا بر اثر عواملی از آن دور شده و به شرک و بتپرستی گرایش پیدا کرده بودند. از این رو انبیا علیهم السلام پیش از هر چیزی سعی می کردند مردم را بر فطرت اوّلی خود برگردانند. و به تعبیر امیرالمؤمنین علیه السلام. «لِیَسْتَأْدُوهُمْ مِیثَاقَ فِطْرَتِهِ» : «تا میثاق فطرت خدا را از آنها مطالبه نمایند». و سخن در ابتدای امر این بود که: «قُولُوا لا اِلَهَ اِلاَّ اللّه تُفْلِحُوا»:«لاَ اِلَهَ اِلاَّ اللهُ بگویید تا رستگار شوید.