نوجوان و امامت صفحه 130

باشی، کردار نیک تو هر چه باشد، در درگاه الهی پذیرفته نیست».(1)

محمد بن مارد، پس از این توضیحات به منظور امام صادق علیه السلام پی برد و از امام خداحافظی کرد و برای این که منظور امام را به دیگر دوستانش انتقال دهد، به سرعت خود را به دوستانش رساند و منظور امام را برای آنان نیز بیان کرد.

رد ولایت طاغوت ها

دیدار امام، برای او بهترین لحظه عمرش بود. این لحظه های زیبا، هرگز از خاطرش محو نمی شد؛ چون لذت این دیدار، در جانش نشسته و او را برای همیشه، مشتاق دیدار کرده بود.

عبداللّه بن یعفو از کوچه ها می گذشت. هر کس می توانست بی قراری را در چهره او ببیند. شوق دیدار امام وجودش را فرا گرفته بود. به خانه امام صادق علیه السلام که رسید با شتاب در زد. غلام در را گشود. عبداللّه را شناخت و مثل همیشه عبداللّه پله ها را پشت سر گذاشت و به اتاق امام رسید. مدتی منتظر ماند. امام صادق علیه السلام داخل شد. او به احترام از جا برخاست و به امام سلام کرد. امام نیز پاسخ داد و حال او را جویا شد. عبداللّه تشکر کرد و گفت: ای فرزند رسول خدا! من در میان مردم هستم و با آنان رفت و آمد دارم و پیوسته در ارتباطم. با دو گروه از مردم روبه رو هستم. گروهی، با این که پیرو شما نیستند و از طاغوت های دوران پیروی می کنند، ولی خصلت های خوبی مانند درستکاری، امانت داری و وفای به عهد در آنان دیده می شود. گروه دوم کسانی هستند که