نوجوان و امامت صفحه 139

می گفت و به سوی آنان می آمد. آن شخص کسی نبود جز حضرت علی علیه السلام. جوانی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم او را بسیار دوست می داشت و همواره پیروی از او را به مسلمانان گوشزد می کرد و بر آن پای می فشرد و مسلمانان را از دشمنی با او نهی می کرد. امام علی علیه السلام نزدیک و نزدیک تر شد تا به چند قدمی آن جمع رسید. پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم خواست برای بار دیگر جایگاه امام علی علیه السلام را به مسلمانان گوشزد کند. پس فرمود: برادرم آمد. امام علی علیه السلام نیز در جمع حاضران نزدیک رسول خدا نشست. همه منتظر بودند که پیامبر سخنش را ادامه دهد، ولی پیامبر به خانه کعبه که در نزدیکی آن نشسته بود، رو کرد و دست مبارکش را به خانه کعبه زد و فرمود: به خدا سوگند، علی و شیعیانش در قیامت رستگار خواهند بود.(1)

این سخن و سخنان پیشین رسول خدا سبب شد که افرادی از مسلمانان نسبت به حضرت علی علیه السلام ارادت ویژه ای داشته باشند و در کارها و رفتارها از او پیروی کنند؛ چون او حقیقت اسلام را بهتر از مسلمانان دیگر می دانست و به همین سبب، آنان از کارها و رفتار آن حضرت سرمشق گرفتند. او امام و پیشوای ایشان بود و آنان پیرو آن حضرت بودند. رسول اکرم، این گروه را شیعه نامیده است.

عاقبت دوستی و دشمنی با علی علیه السلام

لحظه های پایان عمر پیامبر سپری می شد و اصحاب در خانه او گرد آمده بودند. فاطمه علیهاالسلام بالای سر پدر اشک می ریخت و گریه می کرد. پیامبر