نوجوان و امامت صفحه 156

به روی خود گشوده می دید و روزنه امید در دور دست سوسو می زد.(1)

مزد رسالت در قرآن

هنوز مدت زیادی از هجرت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم از مکه به مدینه نگذشته بود. آن حضرت، همه مال و اموال و دارایی هایش را در مکه رها کرده و مثل دیگر مهاجران با دستان خالی، راهی مدینه شده بود. بی شک، اگر حمایت انصار از مهاجران نبود، ادامه زندگی برای مسلمانان سخت و تحمل ناپذیر می شد و تأسیس حکومت اسلامی نیز بدون پشتوانه مالی، در عمل، ناممکن بود. مردم مدینه گروه گروه یا به تنهایی نزد رسول خدا می آمدند و برای کمک مالی به رسول خدا اعلام آمادگی می کردند. شگفت آن که بعضی از کوته فکران می پنداشتند پیامبر برای این همه رنج و تلاش، مزد و پاداش طلب خواهد کرد. این عده نزد رسول خدا رفتند و برای پرداخت اجر و پاداش به رسول خدا اعلام آمادگی کردند، غافل از آن که رسول خدا در حال اجرای مأموریتی است که از سوی خداوند به او واگذار شده است. این جا بود که این آیه بر پیامبر اکرم نازل شد و فرمود: «بگو من از شما مزدی برای رسالت خویش نمی خواهم مگر محبت به نزدیکانم». (شورا: 23)

پیامبر این آیه را بر آن افراد تلاوت کرد و فرمود: «پس از من، نزدیکانم را دوست بدارید.» آنان شرمنده شدند و دیگر سخن و خواسته خود را تکرار نکردند. این سخن دل نشین پیامبر به گوش منافقان رسید. عبد اللّه بن ابی، سرکرده منافقان، سخن پیامبر را بر اساس میل و سلیقه