نوجوان و امامت صفحه 23

امام باقر فرمود: دین خدا و دین فرشتگان خدا همین است.

اسماعیل بن جابر از این که امام باقر علیه السلام باورهای او را پذیرفته، خدا را سپاس گفت و با امام باقر علیه السلام خداحافظی کرد.(1)

هدایت تشریعی

به شاگردی امام باقر علیه السلام افتخار می کرد. او بر خود می بالید و از این که مدت ها نزد او علم آموخته و با معارف و احکام دینی آشنا شده بود سر از پا نمی شناخت. او هر جا که می نشست یا هر جمعی را می دید، از امام باقر علیه السلام سخن می گفت و آموخته هایش از آن حضرت را بیان می کرد.

اکنون دوران امامت صادق علیه السلام است و ابن طیّار نیز افتخار شاگردی ایشان را دارد. او یکی از خطبه هایی را که از امام باقر علیه السلام آموخته بود به یاد آورد و آن را در ذهن مرور کرد ابن طیّار می خواست روز بعد، آن را برای امام صادق علیه السلام بیان کند و از تشویق های آن حضرت بهره مند شود.

در کلاس درس، همه به انتظار امام علیه السلام نشسته اند. امام علیه السلام وارد شد. پیش از آن که آن حضرت سخن بگوید و درس را آغاز کند، ابن طیار اجازه خواست تا یکی از خطبه های امام باقر علیه السلام را برای جمع بخواند. امام صادق علیه السلام اجازه فرمود و ابن طیار، با شوق بسیار، خطبه را خواند. او جملات را یکی پس از دیگری ادا می کرد و تنها به پایان خطبه و تشویق امام علیه السلام می اندیشید. هنوز به پایان خطبه نرسیده بود که صدای امام را شنید که از او خواست از خواندن باز ایستد. او هنوز متوجه اشتباه خود نشده بود. با حیرت به اطراف می نگریست تا ببیند چه اتفاقی روی