نوجوان و امامت صفحه 41

فصل چهارم: نشانه های امام و حجت الهی

اشاره

فصل چهارم: نشانه های امام و حجت الهی

زیر فصل ها

زنده بودن

اعجاز

خویشاوندی و وصیت از امام پیشین

آشنایی به همه زبان ها

داشتن سلاح پیامبر

زنده بودن

او شخصی مهربان و با این حال مقاوم و سرسخت بود. زمانی که او را از مدینه همراه پنجاه نگهبان به زندان بصره آوردند، هارون، خلیفه سنگدل عباسی، دستور قتل او را صادر کرد و به زندان بان گفت: هر زمان فرصت یافتی او را بکش. زندان بان پیش از این فردی بی آزار بود، ولی از زمانی که مسئولیت زندان بانی را به او داده بودند، برای حفظ پُست و مقام خود دستورهای هارون را مو به مو اجرا می کرد و زندانیان را آزار می داد. زندان بان، هر روز می دید زندانی تازه وارد، در حال رکوع، سجده و قنوت، دعاهایی می خواند که تا آن زمان نشنیده و برایش تازه و زیبا بود. تا این که روزی زندانی، زندان بان را نزد خود فرا خواند و با او به گفت وگو پرداخت و زندان بان، شیفته سخنان زندانی اش گردید. او احساس کرد چراغی در دلش روشن شد که تا ابد خاموش نمی شود. زندانی از جدش برای زندان بان سخن گفت. سخنانی که زندگی اش را دگرگون ساخت. او به نقل از رسول خدا فرمود: «کسی که بمیرد و امام زنده ای نداشته باشد که او را بشناسد و از او پیروی کند، مانند مردمان دوران جاهلیت مرده است».

زندان بان پرسید: آیا امام حتماً باید زنده باشد؟ امام کاظم علیه السلام فرمود: آری. زندان بان به حقانیت امام کاظم پی برد و امام خود را شناخت. از آن