نوجوان و امامت صفحه 72

گفت: امام صادق علیه السلام با این مثال نسبت خود را به رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم بیان کرده و خواسته بگوید او فرزند رسول خداست. پس علم پیامبر، نزد فرزند اوست؛ یعنی آن چه او می گوید مانند خرمای عجوه سالم و ریشه دار است و از وحی آسمان سرچشمه می گیرد. آن گونه که اصل خرمای عجوه نیز آسمانی است، ولی آن چه از این سو و آن سو می آید و با وحی ارتباطی ندارد، مانند هسته خرمای لون است. عباد سری تکان داد و گفت: فهمیدم، بیشتر توضیح ندهید. منظور امام صادق علیه السلام این است که سخن او درباره پارچه های کفن پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم درست است، نه سخن ما. شریح نیز به نشانه تأیید سکوت کرد. آن دو متوجه اشتباه خود شدند، سپس هر یک مدینه را ترک کردند و به دیار خود باز گشتند.(1)

قرآن و سنت

بسیار دوست داشت درباره دانش ائمه بیشتر بداند و با سرچشمه دانش آنان آشنا شود. او چنین می پنداشت که آن چه آنان می دانند یا از خود می گویند یا گرفته شده، از قرآن و سنت پیغمبر است. به منابع دیگر علم ائمه توجه نداشت، بهترین راه این بود که نزد امام کاظم علیه السلام برود و در این باره از او بپرسد.

سماعه خود را مرتب کرد و راهی منزل امام موسی کاظم علیه السلام شد. امام علیه السلام او را به حضور پذیرفت. آن حضرت می دانست که سماعه پرسشی دارد؛ چون او بیشتر زمان ها برای طرح پرسش های خود نزد امام