نوجوان و امامت صفحه 77

یکی دیگر از کمال های امامت پی برده است، خوشحال بود.(1)

تفاوت دانش پیامبر و امام

مرد در حالی که نقاب بر چهره داشت و تنها دو چشمش آشکار بود، به شهر مقدس مکه وارد شد. حُجّاج، در حال طواف خانه خدا بودند و در آن گرمای جان سوز پشت سر امام باقر علیه السلام اعمال حج را به جا می آوردند. مرد نقاب دار، در حالی که شمشیرش را زیر عبا پنهان کرده بود، از لا به لای جمعیت گذشت و خود را به امام باقر علیه السلام و فرزندش امام صادق علیه السلام رسانید. درِ گوشی به آن دو بزرگوار چیزی گفت و هر دو را کمی دورتر از آن جا، به محل صفا برد.

مرد نقاب دار بی آن که خود را معرفی کند و نقاب از چهره بردارد، به امام صادق علیه السلام که هنوز به مقام امامت نرسیده بود رو کرد و گفت: ای پسر رسول خدا! خوش آمدی و به آرامی دستش را بر سر امام علیه السلام که هنوز جوانی بیش نبود، گذاشت و نوازش کرد و گفت: خیر و برکت خدا بر تو، ای امین خدا پس از پدر. امام صادق علیه السلام چیزی نگفت و از هویت او نیز نپرسید. مرد نقاب دار سپس به امام باقر علیه السلام نگریست و گفت: می پرسی یا بپرسم؟ خبری می رسانی، یا خبری برسانم. تصدیقم می کنی یا تصدیقت کنم؟!

امام باقر علیه السلام فرمود: «برای من فرقی ندارد، برای همه آمادگی دارم.»

مرد نقاب دار گفت: مبادا زبانت غیر از آن چه در قلبت می گذرد، چیزی به من بگوید؛ یعنی در سخن و قلبت دوگانگی نباشد. امام باقر