خلاصه عبقات الانوار : حدیث منزلت صفحه 108

آن را دلیلی بر صحّت خلافت او می دانند. و این که در لفظ دلالتی بر نفی خلافت دیگری ندارد، در این حالت زیانی برای آن از صادرشدن توجیه اهل سنّت در باب خلافت او و بحث ولایت به وجود نمی آید. بنابراین تمام نبودنِ تقریر دانشمندان امامیه در باب خلافت امیر_ یعنی عقیده به خلافت بلافصل او_ مقتضی نفی ولایت امیر نیست. و ما هنگامی که در مورد این حدیث و حدیث «من کنت مولاه...» پاسخ می دهیم، فقط می خواهیم در مورد عقیده ی آن ها به امامت بلافصل امیر سخن گوییم، نه این که _ العیاذ بالله _ مراد ما، انکار دلالت حدیث بر اصل خلافت حیدر کرّار باشد».

پس از نقل کلام رشید دهلوی باید گفت:

هدف از نقل سخن رشید، بیان اعتراف او_ مانند استادش (دهلوی) _ به دلالت این حدیث شریف بر امامت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام است و یادآوریِ این نکته است که او، به خداوند پناه می برد از انکار این دلالت. امّا دانستید که این اعتراف برای اثبات خواسته ی امامیه _ یعنی دلالت بر خلافت پیوسته و بلافصل امیر علیه السلام بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم _ بسنده است.

بطور خلاصه، ما به آنان می گوییم: این حدیث به اعتراف خودتان، نصّ بر امامت حضرت امیر علیه السلام دارد و نیز به اعترافتان نصّ بر خلافت دیگران ندارد.

پس این حدیث، نصّ بر خلافت بلافصل حضرت امیر علیه السلام بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دارد.

و بدین گونه تکلیف کلام بعدی دهلوی روشن می شود :

5_ نفی امامت دیگری

5_ دهلوی گوید: «سخن، فقط در نفی امامت دیگری است و این که او امام بلافصل است، که آن ها را از این حدیث نمی توان نتیجه گرفت.»

چون همان گونه که روشن شد، جمع میان این دو اعتراف _ یعنی: اعتراف به دلالت این حدیث بر امامت، و اعتراف به فقدان نصّی بر امامت دیگری _ نفی امامت غیر حضرت امیر علیه السلام را می رساند. البتّه این پس از کوتاه آمدن از اثبات استحقاق حضرت امیر علیه السلام به تنهایی بر امامت است، که با این حدیث ثابت می باشد و ضرورتآ برای نفی خلافت دیگری بسنده است، چون تقریری تصوّر نمی شود که خلافت حضرت امیر علیه السلام بدون نفی خلافت قبلی هایش از آن اثبات شود. و توضیح و بیانش بر عهده ی مدّعی آن است!!

6_ ناصبی ها دلالت حدیث بر امامت را انکار می کنند

اشاره

6_ دهلوی گوید: کسی که دلالت حدیث منزلت بر امامت حضرت علی علیه السلام را انکار کند، ناصبی است

دهلوی گوید :

ناصبی ها_ که خداوند خوارشان فرماید_ تمسّک اهل سنّت را نکوهش کرده و گفته اند: این خلافت غیر از خلافت مورد منازعه است.

گویم :

سپاس بر احسان خداوند، که حق به جایگاهش بازگشت. با این سخن، حقیقت کشمکش های بزرگان آن قوم در ولایت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به خوبی آشکار شد و نوشته ها و تأویل های زشت و ناپسندشان به باد رفت، چرا که آنان _ از متقدّم تا متأخّر برای جلوگیری از دلالت این حدیث بر خلافت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام تلاش بی پایانی کرده اند، تا سخنان کسانی را که خلافتِ حضرتش را بر مبنای این حدیث آورده اند، رد کنند، آن هم به هر صورت و