خلاصه عبقات الانوار : حدیث منزلت صفحه 245

7دانستند.

و گاهی: برکناری را پس از رحلت حضرت موسی علیه السلام قرار دادند، نه هنگام بازگشت ایشان از طور.

سوم: برکناری و نیز حصول به نبوّت را در دوران حیات حضرت موسی علیه السلام قرار دادند.

چهارم: تنها مشارکت در نبوّت را برطرف کننده ی کاستیِ حاصل از برکناری قرار دادند.

به طور کلی _ آن گونه که دیدید_ تمام آنها به دور از درستی و همه ی آن ها نزد خردمندان در نهایت شگفت انگیزی است.

4_ خلاصه سخن در این مقام

بدین ترتیب تنها یک وجه باقی می ماند که پس از این می آوریم.

4_ دهلوی گوید: بلکه همانند این است که نایب یک وزیر _ پس از درگذشت آن وزیر_ از کار برکنار شود و وزیر مستقلی قرار داده شود.

گویم :

این سخن کاملا بیهوده است.

نخست این که: وزیر شدن نایب وزیر_ پس از مرگ وزیر_ برکناری نیست، بلکه بالارفتن مرتبت و مقام اوست.

دوم: اگر او را از نیابت و وزارت مستقل برکنار بدانیم، تقریبآ در یک زمان و بدون فاصله ی زمانی است. لذا آن کنار گذاشتن از نیابت، اهانتی برای او نیست که مستلزم نفرت انگیزی باشد، بلکه اهانت و نفرت انگیزی، آن گاه تحقّق می یابد که اگر از نیابت برکنار شود، درجه اش بالا نرود و به وزارت نرسد.

بدین ترتیب خواهید دانست که همانندی میان آن چه آورده است و آن چه ما می گوییم، بسیار بی ارزش است. آنان مدّعی تحقّق «برکناری» برای حضرت هارون علیه السلام هستند، و می گویند این کاستی با نبوّت استقلالی او مرتفع می شد اگر زنده بودنش به مدّت چهل سال، و حتّی پس از درگذشت حضرت موسی، مقدّر می شد!!