خلاصه عبقات الانوار : حدیث منزلت صفحه 271

صحّت خلافت آن امام می باشد، لیکن بدون دلالت بر نفی خلافت از دیگری، همان گونه که نویسنده ی «تحفه اثناعشریه» به آن تصریح کرده است.»

نتیجه ی وجوه استخراج شده از سخن رشید دهلوی، اعتراف به دلالت حدیث بر امامت و خلافت است. رشید، این عقیده را مذهب اهل سنّت می داند، و گفته ی دهلوی در «تحفه اثناعشریه» را به عنوان شاهدی بر کلام خود آورده، کلامی که آورده و اعتراف کرده است، و گوید: «و پناه بر خدا از انکار دلالت این حدیث بر اصل خلافت.»

پوشیده نیست دلالت حدیث بر امامت _ که به آن اعتراف کرده اند _ مقیّد به قیدی نیست و مطلق است و مقیّد کردن امامت امام علی بن ابی طالب  7 به مرتبه ی چهارم، به گمان دلیل منفصلی است که این گروه آورده اند، و آن بحث دیگری است.

4_ اعتراف های پدرش به دلالت حدیث بر امامت

سپاس خدای را، که پ_در دهلوی نیز به دلالت این حدیث بر امامت و خلافت امیر المؤمنین علیه السلام از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در دو کتابش «إزاله الخفاء» و «قرّه العینین» اعتراف کرده است.

او گوید: «نتیجه ی این حدیث آن است که موسی هارون را بر بنی اسرائیل هنگام غیبت برای رفتن به طور، جانشین خود کرد. هارون سه ویژگی داشت: جانشین موسی از میان خانواده اش بود، جانشین او در زمان غیبتش بود، و پیامبر بود. هنگامی که پیامبرصلّی الله علیه وسلّمدر جنگ تبوک مرتضی را جانشین خود کرد، مرتضی در دو صفت مشابه هارون شد، یکی: خلافت در زمان غیبت، دیگر آنکه از اهل بیت بود، بدون سومی که نبوّت است. و این معنی ارتباطی به خلافت کبری ندارد که پس از رحلت پیامبر صلّی الله علیه وسلّم است.»(1)

بنابراین، امیرالمؤمینن علیه السلام در خلافت با هارون علیه السلام شباهت یافت، و تشبیه ذکرشده در این حدیث، دلالتی بر سلب خلافت از علی علیه السلام ندارد.

5_ اعتراف کابلی به دلالت این حدیث بر امامت

کابلی کسی است که دهلوی کتاب او را به خود نسبت داده است و از باطل گویی ها و تعصّب هایش پیروی کرده است. او نیز به دلالت این حدیث معترف است. این متن گفته اوست در کتابش (الصواقع) :

«جایگاه هارون نسبت به موسی در دو امر منحصر است: جانشینی در مدّت غیبتش، و مشارکتش در نبوّت. هنگامی که امر دوم استثنا شد، اولی باقی ماند.»

به طور خلاصه :

دهلوی و پدرش، و نیز استاد دهلوی و شاگردش، همگی بارها اعتراف می کنند که این حدیث دلالت بر امامت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام دارد.

پس این ادّعا که حدیث منزلت، فقط بر نفی خلافتش دلالت دارد، دروغی صریح و افترایی فضاحت بار است.