خلاصه عبقات الانوار : حدیث منزلت صفحه 349

احمدبن محمّد، از عمر بن شوذب، از احمدبن عیسی بن هیثم، از محمّدبن عثمان بن ابی شیبه، از ابراهیم بن میمون، از علی بن عیّاش، از حارث بن حصیر، از عدی بن ثابت که گفت:

رسول خدا صلی الله علیه و آله به مسجد آمد و فرمود: خداوند به پیامبرش موسی وحی فرستاد که برایم مسجدی پاک بنا کن که جز موسی و هارون و دو پسر هارون، کسی در آن ساکن نشود. و خداوند به من وحی فرستاد که مسجدی پاک بنا کنم که جز من و علی و دو پسر علی کسی در آن ساکن نشود.»(1)

«کلام پیامبر صلی الله علیه و آله : خداوند عزّوجلّ به موسی وحی فرستاد... الحدیث.

با اسنادش که گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خداوند عزّوجلّ به موسی علیه السلام وحی فرستاد که مسجدی پاک بنا کُن که در آن جز موسی و هارون و دو پسر هارون شبّر و شبیر، کسی نباشد. و خداوند مرا فرمان داد که مسجدی پاک بنا کنم که در آن کسی نباشد جز من و جز برادرم علی و جز دو پسرم حسن و حسین.»(2)

گویم:

این حدیث دیگری است که می رساند این تشبیه در مراد از حدیث منزلت دخالت دارد. همچنین دلالتش بر افضلیت امیر المؤمنین علیه السلام و مساواتش با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در طهارت و عصمت و برتری کاملا روشن است. نیز دلالت دارد بر عصمت و طهارت حسنین علیهما السلام مانند پیامبر طاهر.

ابوسعد خرگوشی نیز آن را روایت کرده، چنان که در کتاب توضیح الدلائل چنین آمده است :

«از سعدبن ابی وقاص رضی الله تعالی عنه در حدیثی طولانی است که با رسول خدا صلی الله علیه و آله در مسجد بود، پس در میان ما ندا سر داده شد که: هان! هرکس در مسجد است باید بیرون رود جز رسول خدا و جز علی. همگی بیرون رفتیم، صبح که شد عمویش نزد ایشان آمد و گفت: ای رسول خدا! عموها و اصحابت را بیرون کردی، و این جوان را اسکان دادی! رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: من فرمان اخراج شما و اسکان این جوان را ندادم. و روایت شده است که رسول خدا فرمود: خداوند عزّ وجلّ موسی بن عمران صلوات الله علیه را فرمان داد که مسجدی پاک بنا کند که جز خودش و هارون و دو پسر هارون شبّر و شبیر در آن سکونت نکند. و خداوند جلّ جلاله مرا فرمان داد که مسجدی بنا کنم که جز من و علی و حسن و حسین در آن سکونت نکند، همه ی این درها را _ جز دَرِ علی را _ ببندید.

در خبر دیگری است که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: این درها را ببندید. مردم در حالی که از یک دیگر سبقت می گرفتند خارج شدند، و حمزه رضی الله عنه _ درحالی که روپوش قرمز خود را به زمین می کشید _ خارج شد با چشمانی اشک ریزان و گریان که می گفت: ای رسول خدا! عمویت را بیرون کردی و پسرعمویت را سکونت دادی! پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود : نه من تو را بیرون کردم و نه من او را اسکان دادم، بلکه خداوند عزّوجلّ او را اسکان داد.

روایت شده است که یکی از صحابه به رسول خدا گفت: ای رسول خدا، دریچه ای بگذار تا هنگام آمدنت و هنگام رفتنت تو را بنگرم. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: نه، به خداوند سوگند (چنین نمی شود). نه (حتّی) به اندازه سوراخ سوزنی.

این سه روایت را ابوسعد در شرف النبوّه روایت کرده است.»

(10) امر خداوند به موسی و هارون علیهما السلام

حدیث