خلاصه عبقات الانوار : حدیث منزلت صفحه 472

ب. ابن الآبنوسی. او ابوالحسین محمّدبن احمدبغدادی و متوفّای سال 457 است.

خطیب گوید: «از او نوشتم و سماع او صحیح بود.»(1)

ذهبی درباره اش با عنوان «استاد ثقه»(2)  نوشته است.

ج. عبدالله بن محمّدبن سعید. خطیب در تاریخش شرح حال او را چنین آورده است: «در بغداد ساکن شد، و از ابوخلیفه فضل بن حباب جمحی، و زکریابن یحیی الساجی، و عبدالله بن ادران شیرازی و گروه بسیاری از افراد غریب حدیث نقل کرد. احمدبن محمّد عتیقی، قاضی ابوعبدالله صیمری و قاضی ابوالقاسم تنوخی، و ابوالفتح محمّدبن حسین عطّار قطیط، و ابومنصور محمّدبن عیسی همدانی و دیگرانی از او برایمان حدیث نقل کردند. بیشتر کسانی که از آنان روایت می کند مجهول و ناشناخته اند، و حدیث های او از ابوخلیفه مقلوب هستند، و بیشتر به روایت های ابن درید شباهت دارند...

از صیمری درباره ی وضع این استاد پرسیدم، گفت: گمان کنم از او بدگویی کرده اند...»(3)

گویم: کسی را نیافتم که از او بدگویی کرده باشد، و آیا برای اسقاط شخصی این جمله کافی است که بگویند: گمان کنم! از او بدگویی کرده اند؟!

د. عبدالله بن آدران شیرازی را نمی شناسم، لیکن ابوالحسن علی بن مبارک مسروری از او پیروی کرده است _ آن گونه که در یادداشت علّامه محمودی بر کتاب (الکنی) نوشته ی ابواحمد حاکم آمده است _ و خطیب شرح حالش را آورده است و روایت او از ابراهیم بن سعید جوهری را بیان نموده است، و از او بدگویی نکرده است.

ه_. ابراهیم بن سعید جوهری. او از رجال مسلم، و ابوداوود، و ترمذی و نسائی و ابن ماجه است.(4)

مورد (8) در خانه ی امّسلمه

این کلام پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ، در حدیثی آمده است که این قوم روایت کرده اند، از امّسلمه و ابن عبّاس. و چندین منقبت و فضیلت برای امیرالمؤمنین علیه الصلاه والسلام در بر دارد.

این حدیث به دو طریق روایت شده است :

1_ ابونعیم نقل می کند:«ابوالفرج احمدبن جعفرنسائی،ازمحمّدبن جریر،از عبدالله بن داهر رازی، از داهربن یحیی احمری

1- تاریخ بغداد :1 356.
2- سیر اعلام النبلاء :18 85.
3- تاریخ بغداد :10 133.
4- تقریب التهذیب :1 35.