خلاصه عبقات الانوار : حدیث منزلت صفحه 90

با نگرش به گفته های آنان می بینیم که در گفتار، همه از هم پیروی کرده و آن را آورده اند بدون این که چیزی بر آن بیافزایند، چون هدف اصلی آن ها، اِبطال امامت امیرالمؤمنین علیه السلام است تا استدلال بر اثبات آن را _ از هر راهی که بشود _ انکار کنند.

نتیجه ی سخنانشان در مقام پاسخ به استدلال به این حدیث شریف، دو مطلب است :

1_ انکار صحّت حدیث

اشاره

آمدی گوید «این حدیث صحیح نیست» و همان ها که پس از او آمده اند از او نقل می کنند، بدون هر گونه توضیح و دلیلی بر آن...

پاسخ

مطالبی که پیش از این آوردیم، برای پاسخگویی به چنین سخنانی بسنده است. گفتیم که این حدیث در بالاترین درجه ی صحّت نزد آن گروه است و با اسنادهای معتبر و نقل های فراوان از گروه بسیاری از صحابه آن را روایت کرده اند. سپس دیدیم که بر صحّت و تواتر آن از رسول خدا صلی الله علیه و آله تصریح کرده اند.

هم چنین دیدیم که مسلم و بخاری آن را در صحیح خود آورده اند و هم چنین نویسندگان دیگر صحیح ها. بنابراین اگر سندیّت این حدیث صحیح نباشد، پس کدام حدیث نزد آنان صحیح است؟ و اگر عیب جویی در سند چنین صحیحی ممکن باشد، پس چگونه می توانند برای بزرگانشان فضیلتی یا باوری از باورها یا حکمی از احکام شرعی را اثبات کنند؟

بدین ترتیب اگر استوانه های اهل سنّت در رویارویی با شیعه چنین حالتی داشته باشند، امید چه خیری می توان از آنان داشت و در بحث های علمی انتظار چه انصافی را داشته باشیم؟

از این جا روشن می شود که این قوم در بحث با شیعه، به هیچ ملاک و ضابطه و قاعده ای پای بند نیستند.

لذا ابن حجر مکّی دو صحیح را چنین توصیف می کند که: «بعد از قرآن به اجماع دانشمندان مطرح و معتبر، صحیح ترین کتابهاست».(1)  دیگران نیز گفته اند که با مراجعه

به کتاب نووی (المنهاج فی شرح المنهاج)، کتاب ابن حجر عسقلانی (شرح النخبه)، کتاب دهلوی (قره العینین) و دیگران، کاملا روشن می شود.

آنان عقیده دارند که پیامبر صلی الله علیه و آله کتاب بخاری را کتاب خود دانسته و به آموزش آن فرمان داده است، آن گونه که در مقدّمه ی «فتح الباری» آمده است.

آنان از حضرتش صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده اند که تمامی حدیث های بخاری را صحیح دانسته و اجازه ی روایت آن ها را داده است، و همین گونه است نسبت به صحیح مسلم، آن گونه که در کتاب «الدرالثمین فی مبشّرات النبی الامین» نوشته ی ولی الله دهلوی آمده است.

تا آن جا که گفته اند: کسی که آن ها را سبک بشمارد، بدعت گذار، و رهرو راه غیرمؤمنان است، آن گونه که در