خلاصه عبقات الانوار : حدیث منزلت صفحه 91

«حجّه الله البالغه» آمده است.

و بدین گونه برای ردّ فضیلت های امیرالمؤمنین علی علیه السلام که در خبرهای هر دو گروه (شیعه و سنّی) آمده است، جرأت یافته اند، آن هم به علّت ناهمگونی میان آن ها با حدیث های صحیح بخاری و مسلم و مقدّم داشتن حدیث های آن دو، با ادّعای اجماع بر صحّت آن دو کتاب، چنان که در کتاب «قره العینین» آمده است. آنان شیعه را از این جهت نکوهش می کنند که به حدیث های آن دو کتاب، اعتماد ندارد. آن گونه که در «النواقض» آمده است.

و مطالب دیگری که در شأن دو صحیح گفته اند

با این همه، حدیث منزلت را_ با آن که در هر دو صحیح نقل شده است _ ضعیف می دانند.

به هرحال، آن چه پیش از این درباره ی سند حدیث منزلت و صحّت و استواری و تواتر آن، از گفته های آنان آوردیم _ به ویژه این که از حدیث های دو صحیح و دیگر صحیح هاست _ کافی است تا تضعیف آنان در سند این حدیث را باطل کند.

2_ نفی تواتر، به این که خبر واحد است

اشاره

مطلب دوم، نفی تواتر حدیث و ادّعای این که خبر واحد است، آن هم بعد از اعتراف به صحّت آن در نظر اهل حدیث.

پاسخ

بطلان این سخن مانند مطلب نخست، آشکار و روشن است، از این رو که دیدیم بیش ازبیست نفرازاصحاب روایتش کرده اند،درصورتی که ابن حجرباروایت یک حدیث از هشت صحابی نفر، و ابن حزم از چهار نفر صحابی، تواتر آن حدیث را ادّعا می کند.

در همین حال، گروهی از بزرگانشان _ و پیشاپیش همگی حاکم نیشابوری _ نصّ بر تواتر آن دارند و سیوطی و متّقی آن را در کتاب های خود درباره حدیث های متواتر، آورده اند.

[نکته ی سوم] احتجاج به حدیث منزلت صحیح است، گرچه حدیث واحد باشد

اشاره

اگرهم بپذیریم که حدیث منزلت، خبر واحد است نه متواتر، استدلال و احتجاج به آن در راستای امامت مولایمان حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به چند دلیل صحیح است، از جمله :

1_ حدیث های متواتر دیگری آن را تأیید می کنند :

اگر حدیث منزلت را متواتر ندانیم، قطعآ حدیث های متواتر دیگری آن را تأیید می کنند مانند حدیث «من کنت مولاه فعلیّ مولاه»، و مانند آن، که از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به طور متواتر در کتابهایشان در فضایل و مناقب حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نقل شده است.

2_ حدیث منزلت نزد شیعه متواتر است :

بدون شک این حدیث نزد شیعه متواتر است، افزون بر نقل بزرگان و ارکان اهل سنّت _ و با نقل های بسیار_ که موجب قطع و یقین به صدور آن از پیامبر است، و حدیثی که چنین جایگاهی داشته باشد، اشکالی در تمسّک به آن نیست.