درآمد
امامت، در بیان، جانشینی پیامبر است و در امور دینی و دینوی، پاسداری دین و رهبری امت است؛ از این رو، می توان امامت را تداوم نبوت در دوران خاتمیت نامید.(1) در فرهنگ شیعه، امامت و رهبری انسان ها چه در بُعد معنوی و الهی و چه در بُعد اجتماعی، عالی ترین درجه و مقامی است که خداوند به انسانی واگذار می کند و مدالی که به این نام بر سینۀ کسی می چسباند، عالی ترین مدال هاست.(2)
بدیهی است فردی که پس از پیامبر بر مَسند او می نشیند و زمام هدایت مردم را به سمت سعادت به دست می گیرد، باید ویژگی ها و شروط خاصی داشته باشد: او ضمن دارابودن مقام عصمت و عهده داریِ منصب امامت ازسوی خدا باید داناتر و عالم تر از همه
1- . مطهری، مجموعۀ آثار، ج4، ص739.
2- . همان، ج3، ص320.