درسنامه کلیات امامت صفحه 148

که خداوند به صورت قطعی امر به اطاعت اولوا الامر کرده است و کسی را که خداوند به صورت قطعی امر به اطاعت او کند باید معصوم باشد، زیرا اگر معصوم نبوده و خطا کند، خداوند امر به متابعت او کرده و در نتیجه امر به خطا کرده است و چون خطا مورد نهی است، لذا اجتماع امر و نهی در فعل واحد می شود که محال است؛ پس باید اولوا الامر معصوم باشند.

وی می گوید: این معصوم یا همه امت است یا بعض آن؛ بعض امت که جایز نیست مصداق معصوم قرار گیرد، زیرا باید شناخته شده به این صفت باشند و ما باید آنها را بشناسیم تا اطاعت کنیم، و ما کسی را با این ویژگی نمی شناسیم، در نتیجه آن معصومی که خدا امر به اطاعت آنها کرده اجماع امت است.(1)

8 . ائمه اهل بیت

مفسرین شیعه مصداق اولوا الامر را امامان معصوم از اهل بیت پیامبر معرفی می کنند. اعتماد این مفسران به دو مطلب است:

الف) مطلق بودن امر به اطاعت که نشانه عصمت ولیّ امر است.(2)

یکی از دانشمندان می گوید:

ظاهر آیه شریفه این است که اطاعت از اولو الامر مطلق است و مقید به هیچ قید و مشروط به هیچ شرطی نیست. به تعبیر دیگر، اطاعت از اولی الامر در این آیه مقید به عدم اشتباه و خطاء اولو الامر نشده است و به تعبیر سوم، همانگونه که اطاعت از خدا و رسولش مطلقاً واجب شمرده شده است، اطاعت از اولی الامر که در ردیف آنها قرار گرفته، نیز به صورت مطلق واجب است؛ بنابراین، به ناچار باید اولی الامر معصوم باشد، چون اطاعت بی قید و شرط جز از معصوم ممکن نیست؛ زیرا نمی توان به صورت بی قید و شرط از شخصی که خطا و اشتباه می کند، اطاعت و پیروی نمود. بدین جهت ما معتقدیم که اگر قاضی در صدور رأی خطا کند و طرف دعوا یقین به خطای قاضی در صدور رأی داشته باشد، به صرف رأی او نمی تواند ذی نفع گردد و