درسنامه کلیات امامت صفحه 171

یدعی کل قوم بامام زمانهم و کتاب ربهم و سنه نبیهم؛ خوانده می شود هر قومی به امام زمان خود و کتاب پروردگارشان و سنت پیامبرانشان.(1)

البته اگر کسی، امامِ نار را انتخاب کرد و در جبهه باطل قرار گرفت، در روز قیامت نیز با او خواهد بود.

جایگاه امام

آیه شریفه بیان می کند(2) که انسان ها در حیات دنیایی خود، هر رهبر و پیشوایی را بپذیرند و او را برگزینند؛ در قیامت هم - که روز آشکار شدن سیرت ها و عقاید است - به صورت دسته جمعی و همراه با پیشوای خود در صحنه محشر حاضر می شوند. از این رو، اگر مردم، پیشوایی دینی و امام الهی را در دنیا پذیرفته و گرد او اجتماع کنند، در قیامت نیز با او محشور شده و اگر رهبری شیطان و امامان ضلالت و گمراهی را اختیار کنند، همراه آنها وارد صحرای محشر خواهند شد.

این پیوند در آیه، بیان گر این است که بین انتخاب امام و همراهی او با اعمال آدمی، ارتباط مستقیم وجود دارد؛ بدین معنا که اگر کسی بخواهد در عالم آخرت در گروه اصحاب یمین باشد و نامه عملش را به دست راست وی بدهند، باید در دنیا از عقایدی محکم و صحیح برخوردار باشد تا در پرتو باورهای درست، به اعمال نیک و پسندیده روی آورده و از کردار زشت فاصله بگیرد. چنان چه خداوند متعال می فرماید: «بِّسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَانِ الرَّحِیمِ* وَالْعَصْرِ* إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ* إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ».

تحقق این مهم، زمانی خواهد بود که انسان، امامی را برای خود برگزیند که هدایت گر به سوی خدا باشد. بنابراین، در حقیقت، آیه هشدار می دهد که انسان در انتخاب رهبر دقت لازم را داشته باشد.