درسنامه کلیات امامت صفحه 176

ب. روایات امامت

اشاره

در این قسمت به روایاتی اشاره می کنیم که در مجامع روایی معتبر اهل سنت نیز نقل شده است.(1)

1. حدیث معرفت

اشاره

در کتب فریقین (شیعه و عامه) روایتی مشهور و معروف از پیامبر اکرم علیه السلام نقل شده که «مَن مات و لایعرف امام زمانه مات میته جاهلیه؛(2) هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلی از دنیا رفته است». در تعابیر روایی اهل سنت «من خرج علی السلطان؛ کسی که بر سلطان خروج کند»، «لیس فی عنقه بیعه؛ در گردنش بیعت نباشد»، «لیس فی عنقه عهد الامام؛ در گردنش عهد امام نباشد»، «لیس له امام جماعه؛ برای او امام جماعت نباشد»، «من خرج من الطاعه» و «من مات بغیر امام» آمده است.(3)

مرحوم لاهیجی می گوید: جمهور امامیه امامت را از اصول دین دانند. بنابر آنکه بقای دین و شریعت را موقوف دانند به وجود امام. چنانکه ابتدای شریعت موقوف است به وجود نبی. پس حاجت دین به امام به منزله حاجت دین است به نبی، و حدیث مستفیض مقبول، بین الجانبین که قول به مضمون آن به حسب ظاهر اجماعی امت است. و هو

1- البته به جز «احادیث اضطرار به حجت»، هرچند در منابع روایی آنها مؤیداتی دارد.
2- مجلسی، بحارالانوار، ج23، ص76.
3- بخاری، صحیح ،ج6، ص2588، ش6645؛ مسلم، صحیح ،ج3، ص1476، ش1848؛ احمد بن حنبل، مسند،ج4، ص96، ش17000؛ نسائی، سنن، ج7، ص139، ش4125و... .