درسنامه کلیات امامت صفحه 298

اوست که هر چه نسبت به قرآن گوید حق است. حضرت فرمود: خدایت رحمت کند.(1)

تنبیه

در کتب اهل سنت نسبت به فراوانی علم اهل بیت و اینکه اعلم اهل زمان خود بودند، بسیار اشاره شده است.

نکته مهم دیگری که باید به آن توجه داشت اینکه در کتب اهل سنت پیرامون بزرگان و علمایشان صحبت زیادی شده است از جمله این که شاگرد چه کسانی بوده اند، ولی با آنکه از علم وسیع اهل بیت سخن گفته اند، هیچ اشاره ای نشده است که آنها نزد کسی شاگردی کرده باشند.

ب. رهبری سیاسی جامعه

اشاره

نیاز جامعه به حکومت و رهبری، حقیقتی غیر قابل انکار است. امام علی علیه السلام فرمود:

إِنَّهُ لَا بُدَّ لِلنَّاسِ مِنْ أَمِیرٍ بَرٍّ أَوْ فَاجِر...؛ ناچار برای مردم امیری لازم است خواه نیکوکار یا بد کار باشد. مؤمن در امارت و حکومت او به طاعت مشغول است و کافر بهره خود را می یابد (همه با بودن امیر از هرج و مرج و اضطراب و نگرانی آسوده اند) و خداوند در زمان او هر که را به اجل مقدّر می رساند (با نبودن امیر مردم به جان هم می افتند) و به توسّط او مالیات جمع می گردد (تا در وقت حاجت به کار بندد) و با دشمن جنگ می شود، و راهها (از دزدها و یاغیها) ایمن می گردد، و حقّ ضعیف و ناتوان از قوی و ستمکار گرفته می شود تا نیکوکار در رفاه و از (شرّ) بد کار آسوده ماند.(2)

رهبری سیاسی جامعه در قالب حکومت و اداره امور جامعه مطرح می شود. عموم متکلمین اسلامی در بحث هدف و فلسفه امامت به آن پرداخته اند. ما به بیان برخی از اقوال می پردازیم.