- مقدمه ناشر 1
- اشاره 4
- ضرورت طرح بحث امامت 6
- تاریخچه بحث 7
- پیشینه بحث 8
- وجوب امامت 10
- امامت خاصه و عامه 12
- اشاره 14
- اشاره 15
- معنای لغوی 15
- امام و امامت 15
- کاربردهای واژه امام در قرآن 16
- تعریف امامت در بیان دانشمندان شیعه 18
- معنای اصطلاحی 18
- تحلیل و بررسی 20
- خلیفه و خلافت 27
- ولیّ و ولایت 28
- وصیّ و وصایت 29
- اشاره 33
- راز ختم نبوت 36
- اشاره 42
- اشاره 43
- اشاره 43
- اول. قاعده لطف 43
- تعریف قاعده لطف 44
- اقسام لطف، محصل و مقرب 46
- برهان لطف و حکمت الهی 47
- اشاره 50
- اشاره 51
- پیش فرض ها 51
- خاتمیت دین اسلام 51
- استمرار هدایت 51
- لزوم امتثال تکالیف 56
- انسان، زندگی اجتماعی و حکومت 57
- انسان، ویژگی ها و کج رفتاری های او 60
- اشاره 65
- اشاره 66
- تحلیل و بررسی 70
- تکمله 71
- ولایت خدا 74
- اشاره 77
- یک. نارسایی استدلال به سیره عقلائیه 78
- اشاره 78
- سه. کفایت خبر از پیامبر (و بحث فترت) 81
- دو. تعدد امام 81
- چهار. نصب الهی امام 84
- پنج. بدل داشتن امامت (عدم انحصار لطف در امام) 86
- اشاره 89
- هفت. قاعده لطف و غیبت امام 92
- امامت 250 ساله 99
- سخن پایانی 101
- اشاره 105
- اشاره 111
- چهارم. چالش های چشم گیر 113
- اشاره 116
- اشاره 117
- برهان عرفانی بر ضرورت انسان کامل 118
- تنوع استدلال بر ضرورت وجود انسان کامل 118
- دلیل دیگر بر لزوم انسان کامل 119
- تطبیق انسان کامل بر امام 121
- اشاره 123
- اشاره 124
- بیان اول: امام، تحقق بخش هدف خلقت 125
- بیان دوم: امام، واسطه پیدایش خلقت 126
- بیان سوم: امام، امان مردم 127
- اشاره 131
- اشاره 132
- اشاره 132
- الف. آیات امامت 132
- آیه اول: همراهی با صادقین 132
- اشاره 132
- دیدگاه مفسرین پیرامون آیه 134
- اشکالات 138
- اشاره 141
- اشاره 142
- دیدگاه مفسرین 143
- اشاره 144
- مصداق اولوا الامر 144
- 1. حاکمان و سلاطین 144
- 3. فرماندهان جنگی 146
- 7. اجماع امت (اهل حلّ و عقد) 147
- 6. دو خلیفه اول و دوم (ابوبکر و عمر) 147
- 5. اصحاب پیامبر 147
- 4. اقامه کنندگان شعائر دینی 147
- 8 . ائمه اهل بیت 148
- بیان چند روایت 149
- سؤالات و شبهات 151
- اشاره 157
- اشاره 158
- مصداق هادی 162
- اشاره 165
- اشاره 166
- بررسی و تبیین 168
- جایگاه امام 171
- امامِ نور، منصوبِ خدا 172
- اشاره 175
- اشاره 176
- 1. حدیث معرفت 176
- اشاره 176
- الف) علم و معرفت 177
- د) مرگ جاهلیت 178
- ج) امام حیّ و حاضر 178
- ب) عمومیت ازمانی و افرادی 178
- ه) حقیقت معرفت 179
- و) حدّ معرفت 180
- اشاره 183
- اشاره 184
- بحث اول: معنای ثقلین 187
- بحث دوم: صحت و تواتر 188
- بحث سوم: کیستی اهل بیت 188
- بحث چهارم: سنتی و عترتی 191
- ب) جامعیت در علم و معرفت 192
- بحث پنجم: نکات حدیث 192
- ج) عصمت قرآن و عترت 192
- الف) بقای قرآن و عترت 192
- د) هدایت مطلق در کتاب و عترت 193
- ه) لزوم تمسک به قرآن و عترت 193
- اشاره 195
- 4. حدیث سفینه 201
- 5. احادیث اضطرار به حجت 202
- اشاره 207
- مفهوم شناسی 209
- اشاره 209
- الف. عصمت 209
- دیدگاه شیعه 210
- منشأ عصمت 212
- مراتب عصمت 215
- انکار عصمت 216
- اشاره 218
- اشاره 219
- 1. برهان امتناع تسلسل 219
- بررسی اشکالات 220
- اشاره 227
- 3. حجیّت کلام امام 230
- 4. اعتماد مردم 230
- 5. نقض غرض 231
- 1. آیه عهد 231
- عصمت امام از منظر قرآن و روایات 231
- اشاره 236
- 3. همراهی با صادقین 240
- 5. حدیث ثقلین 241
- 6. مقام حجیت 242
- 7. مقام امامت 242
- اشاره 245
- راه تحقّق عصمت 246
- راز عصمت 247
- عصمت و اختیار 248
- اشاره 251
- اشاره 252
- محورهای اصلی علم امام 252
- علم امام از منظر قرآن 253
- اشاره 254
- دیدگاه زیدیه 254
- ضرورت علم امام و محدوده آن 254
- دیدگاه اسماعیلیه 255
- دیدگاه اهل سنت 255
- دیدگاه شیعه امامیه 256
- نوع و کیفیت علم امام 259
- اشاره 262
- گستره علوم اهل بیت 263
- اشاره 263
- منابع علوم امامان اهل بیت 267
- ازدیاد علم امام و ارادی بودن آن 270
- اشاره 272
- شیعه امامیه و افضلیت مطلق 273
- اشاره 273
- امامت مفضول قبیح است 274
- بررسی اشکالات 275
- قرآن و افضلیت امام 278
- اشاره 280
- اشاره 282
- ضرورت وجود مرجع دینی و علمی 282
- اهل سنت و نیازمندی به مرجعیت دینی 283
- دلایل قرآنی مرجعیت اهل بیت 284
- اشاره 294
- حدیث سفینه 295
- حدیث ثقلین 295
- اشاره 295
- حدیث امان 296
- ب. رهبری سیاسی جامعه 298
- اشاره 298
- دیدگاه امامیه 299
- 1. حفظ نظام اجتماعی مسلمانان 299
- 3. تکالیف اجتماعی 299
- 2. برقراری عدالت اجتماعی 299
- اشاره 299
- 4. اجرای حدود الهی 300
- دیدگاه اهل سنت 300
- اشاره 303
- اشاره 304
- انواع ولایت 305
- مراتب ولایت تکوینی 307
- اشاره 311
- اشاره 312
- الف) ولایت شرعی (در تشریع) 312
- ب) ولایت تشریعی 313
- ج) ولایت تکوینی 316
- تکیه گاه تصرف تکوینی 318
- اشاره 321
- انواع خلافت 322
- اشاره 322
- محدوده خلافت 323
- تذکّر 326
- سرّ خلافت 328
- شرایط خلیفه 329
- تعیین خلیفه 329
- استمرار خلافت 331
- اشاره 333
- دیدگاه امامیه (نص و انتصاب) 335
- دیدگاه اسماعیلیه 336
- دیدگاه زیدیه (نص و دعوت) 337
- 1. صفات امام 339
- اشاره 339
- استدلال شیعه امامیه بر لزوم نص در تعیین امام 339
- 2. سیره پیامبر 340
- 3. عدم مشروعیت روش انتخاب 342
- 4. امامت، خلافت از پیامبری 343
- 5. امامت، عهد الهی 343
- اشاره 346
- اشاره 347
- یک. شواهد تاریخی 348
- الف) عدم وجود نص 348
- اشاره 348
- سه. امامت و سایر فرایض 350
- اشاره 352
- حدیث اول. حدیث منزلت 353
- یکم. وجود نصوص متعدد 353
- اشاره 353
- اشاره 353
- حدیث دوم. حدیث دار 355
- حدیث سوم. حدیث هدایت 356
- حدیث چهارم. حدیث غدیر 356
- دوم. احتجاج به نصوص 361
- سوم. عدم امکان قیام علیه ابوبکر 363
- پنجم. قرائن و شواهد 364
- چهارم. امامت و سایر فرایض 364
- ب) رفتار صحابه 366
- ج) تعارض نصوص امامت 367
- الف) کتاب ها 376
- ب) مجلات 391
و نفوذ حکم او در امور مردم می شود؛پاسخ می دهیم: آنکه ولایت انفاذ دارد قاضی است و شهادت انفاذ حکم نیست، همچنین اعتبار شهادت شاهد به نص شرعی است، در حالی که اعتبار رأی مردم مستند شرعی ندارد؛ به علاوه مردمی که حق انتخاب قاضی ندارند، چگونه حق انتخاب امام که بالاتر از او است را دارند.(1)
4. امامت، خلافت از پیامبری
در باور مسلمانان امام و پیشوای امت اسلامی، جانشین پیامبر است نه وکیل مردم؛ لذا در تعریف امامت، از واژگان خلافت و نیابت از جانب پیامبر استفاده کرده اند (نه واژه وکالت). تحقق عنوان خلافت و نیابت از پیامبر منوط به این است که امام از جانب پیامبر تعیین شود، نه از جانب مردم؛ زیرا اگر مردم امام را انتخاب کنند، عنوان خلافت و نیابت از پیامبر بر او مترتب نخواهد شد.(2)
نقد: انتخاب مردم نشانه خواست و رضایت پیامبر است؛ در نتیجه، امامی را که مردم انتخاب می کنند، جانشین پیامبر است و باید از او تبعیت کرد.(3) زیرا انتخاب مردم، بر اساس تکلیفی است که از طرف شرع به عهده آنها گذاشته شده است.
پاسخ: این ادعا زمانی قابل پذیرش است که این تکلیف (انتخاب امام) مستند شرعی داشته باشد.(4)
5. امامت، عهد الهی
از قرآن کریم استفاده می شود که امامت عهد الهی بوده و جاعل آن فقط خداوند است. در قرآن کریم آمده است: «وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُک لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیتی قالَ لا ینالُ عَهْدِی الظَّالِمین؛ و چون ابراهیم را پروردگارش با کلماتی بیازمود، و وی آن همه را به انجام رسانید، [خدا به او] فرمود: «من تو را پیشوای مردم قرار دادم.»
1- محقق حلی، المسلک فی اصول الدین، ص211؛ گوهر مراد، 480.
2- گوهر مراد، ص482.
3- شرح المواقف، ج8، ص351؛ شرح المقاصد، ج5 ص256.
4- گوهر مراد، ص482.